ඉංග්‍රීසි ගුරුතුමී

මං මේ පෝස්ට් එක ටයිප් කරන්නේ හුඟක් සතුටින්. කලින් දැම්ම පෝස්ට් එකේ කීව ඉංග්‍රීසි ටීචව මං හොයාගත්ත. සිකුරාද හවස මං ඔෆිස් ඇරිල ගෙදර ආව ගමන්ම, ගෙදර හැමෝටම ඇහෙන්න අම්ම ළඟට ගිහින් අභීත ප්‍රකාශයක් නිකුත් කලා.

"අම්මේ, මං හෙට උදේම ටීචව හොයාගෙන යනවා."

"පුතා, තනියමද යන්නේ ?" අම්මා මං ලෝකේ කෙළවරට යන්න හදනවා වගේ බයවෙලා ඇහුවා.

"ඔව් ඉතින්, ඔයාල හැමෝම ෆුල් බිසීනේ." මං ටිකක් සද්දෙන් කියාගෙන කාමරේට ආවා.

"අක්කී, මටත් එන්න වෙන්නෑ හලෝ, ක්ලාස්නේ. සොරි හොඳේ."නංගිත් සමාව භාජනේක දැම්මා.

"අවුලක් නෑ" මං කීවා.

රෑ කෑම වර්ජනයක් දාල මං නිදාගත්තා. 18 වෙනිදා හැමෝටම නිවාඩුනේ. කට්ටියම ගෙදර. උදේ පාන්දරම කාත් එක්කවත් වැඩි කථාබහක් නැතිව මං දඩිබිඩි ගාල ලෑස්තිවෙලා අම්මටයි තාත්තටයි වැඳල එළියට බැස්සා.

"දැන් ඔය උදේටත් නොකාද යන්න ලෑස්තිවෙන්නේ. බලන්න තාත්තී මෙයා ඊයේ රෑට කාලත් නෑ. උදේ තේ බීවෙත් නෑ." අම්මා එහාගෙදරටත් ඇහෙන තරම් සද්දෙන් කෑ ගැහුවා.

දැන් ඉතිං ඉවරයි. බස් එකේ වලිගෙ තමයි අල්ලන්න වෙන්නේ..... මගේ මූණ බෙරි වුණා. ඔය නඩුව අහල ඉවර වෙනකන් මට යන්න වෙන්නෑ.

"දැන් ඔය නොකා නොබී කොහෙද යන්න හදන්නේ ?"

තාත්තා සැරෙන් ඇහුවා.

"ටීචව හොයන්න. අනේ බස් එකත් යයි දැන්. මං යනවා."

"බත් කන්න දැන්. මං එක්කන් යන්නම්. "තාත්තා කීවා.

ඉතින් තාත්තයි මමයි ගමන පටන්ගත්තා. අපි ඉස්සෙල්ලම ගියේටීච ක්ලාස් කරපු ගෙදරට. ඉස්සර අපි ගියපු පාර දැන් කඩතොළු වෙලා. තාර ගල් ගැලවිලා. පාර දෙපැත්තේ ගණ සැරේට වල්හැදිල තිබුණා. තාත්තට ගෙදර මතක නෑ. මට නම් පාර හොඳට මතක තිබුණා. අපි ඒ කාලේ අඹ, පේර කඩපු ගස් පාරෙ දෙපැත්තේ ඉඳන් මට අමතක වුණු දේවල් ගොඩක් මතක් කරල දුන්නා. අපි පාර දිගට සෙල්ලම් කරපු හැටි. පරක්කු වුණ දාට බස් අල්ලන්න දිව්ව හැටි.  වැස්ස දාට කුඩේ බෑග් එකට දාගෙන තෙමි තෙමී වැස්සේ සෙල්ලම් කරපු හැටි. පුංචි කාලේ දේවල් මතක් වෙද්දිත් හිතට සතුටුයි. මේ හැමදේකදිම අපිත් එක්ක හිටපු ගයාල්..................

 ඒ ගෙදර හිටියේ ටීවගේ මල්ලියි එයාගේ පවුලේ අයයි. එයාලගෙන් මං ටීච ගැන ඇහුවා. ටීච දැන් ඉන්නේ උතුරුකැබිල්ලේවෙල පැත්තෙලු. විස්තර ඔක්කොම කියල මට ෆෝන් නම්බර් එකත් දුන්නා. මං ඉතින් පාරමී පුරා සොයා ගත් අංකෙට ඇමතුමක් දුන්නා. ටීච එතකොටත් ඒ අපි හිටපු ගෙදරට එන ගමන් කියල කීවා. විනාඩි 10 විතර යනකොට ටීච ආවා. මං අන්තිමට ටීචව දැක්කේ උසස්පෙළ  ක්ලාස් යද්දි. පහුවුණු අවුරුදු හතරට ටීච ටිකක් වයසට ගිහින් කියල මට හිතුණා.ටිකක් වයසට ගිය පෙනුමක් තිබුණට ටීච හිටිය වගේම ලස්සනයි. ගුරුවරු හැමදාමත් ලස්සනයි. ඇයිද මන්ද ගොඩක් සර්ලා මිස්ලාගේ වයස පෙන්නේඇත්ත වයසට වඩා ගොඩක් අඩුවෙන්. ඉතිං ටීචට සතුටුයි මං ආව එක ගැන. ෆෝන් නම්බර් එකත් දුන්නු නිසා දැන් ඕන වෙලාවක යන්න පුළුවන් ටීචව බලන්න. කමි අයියට කරදර නොකර ඕං මං මගේ ස්වෝත්සහයෙන් ටීචව හොයාගත්තා. ස්තූතියි කමි අයියේ.