Tuesday, June 21, 2016

මාගේ සැමරුම් පොතේ..........1



එදා හවස වැහිබර අහස පොළවට ඔරවන් හිටියේ, මේ දැං වැස්සක් වැටෙන්නයි යන්නේ කියන්න වගේ. මං ඉතින් සාරි පොටත් අතේ පටලෝගෙන බස් එකෙන් බිමට බැහැලා බස් නැවතුම්පොලට ලඟාවුණා. ගෙදරට යන්න තවත් බස් එකක යන්න තියෙන නිසාත්, බස් එක එන්න වෙලා තියෙන නිසාත් මං ෆෝන් එකත් අතට අරගෙන බ්ලොග් එකක් කියවන්න පටන් ගත්තා.

දැං ෆෝන් එක අතේමයි නේද???  ආ..........

ළඟින්ම ඇහුණු හුරු පුරුදු කටහඬට මං හැරිල බැලුවා. සමීර. බොහොම කාලෙකින් මුණ ගැහුණු මගේ යාළුවා. අපි දෙන්නම එකම ගමේ. එකම දහම්පාසලේ ඉගෙන ගත්තේ. බාලිකා පාසලක ගිය මට යාළුවෝ හැටියට පිරිමි ළමයි හිටියේ බොහොම අතලොස්සයි. එයින්, සමීර දැනටත් කතාබහ කරන මගේ හොඳ යාළුවෙක්.

අම්මෝ මෙයාව දැක්ක කල්, නිවාඩු ද??

ඔව් බං, හැමදාම මේ වෙලාවටද එන්නේ?

දන්නවනේ ඉතිං ඕෆ් වෙන්න කලිං එන්න බෑනේ..... හිහ්.”

යාළුවෝ කවුරුත් හම්බෙන්නැද්ද දැං ??? මේ මරු වැඩක් වුණානේ. මට චතූව මීට් වුණා.

මගේ ටිකිරි මොළේට ටක් ගාලා මතක් වුණා, මුන් දෙන්නගේ අතීත කතාව. ඔක්කෝටම කලිං වර්තමාන කතාව අහගෙන ඉන්න ඕනි කියල මට හිතුනා. 

මාත් දැක්ක දවස් දෙක තුනක්ම බස් එකේදී. දැං එයත් වැඩ නේ..... ඉතින් කියන්නකෝ මොකෝ වුණේ?

ඔන්න මං ඊයේ මේ වෙලාවට මෙතැන ඉන්නකොට චතූ ආවනේ බස් හෝල්ට් එකට.

ඒක තමයි මේ අදත් කැරකෙන්නේ, හිහ් ........... ඉතිං ඉතිං මොකෝ කීවේ එයා.

මං හිතන්නේ අවුරුදු දෙක තුනකට පස්සේ මං එයාව දැක්කේ,  ඉතිං මාත් ගෙදර යන්නේ ඒ පැත්තෙන් නිසා මාත් එක්කම යමුද ඇහුවා.

ඉතිං ඉතිං……”  මං හූමිටි තිබ්බා.

කෙල්ල අදි මදි කලා. ඉන්පස්සේ මං පොඩ්ඩක් ගණං උස්සලා කීවා, ඔව් ඉතිං දැං අපිත් එක්ක යන්නෑනේ. අපිව ශුවර් නෑනේ. අපි යාළුවෝ නෙවෙයිනේ.....කියලා

කෙල්ල ගොඩනේ අනිවා නගින්න ඇති වාහනේට.

හ්ම් නැග්ගා තමයි....ගේ ගාවින් බහිනකන් වචනයක් කථා කලේ නෑ....

පව් අප්පා... කොල්ලගේ මූණ දික් වෙලා. කදුළුත් පැන්නද මන්දා..

මොකෝ බන් මේ.... ඕවට අප්සෙට් ගන්න එපා බං. ඕවා ඔහොම තමයි.

කොහෙද ඉතින් උබල කිසිම සපෝර්ට් එකක් නෑනේ. ඉස්සරත් එකයි, දැනුත් එකයි.

හරි හරි ඉතිං, සොරි ඉතිං. මං දැන් මොකද්ද කරන්න ඕනේ ?

මං ශේප් එකේ සමාව භාජනයක දැම්මා. ඇත්තටම මුගේ සිරාම සිරා ලව් එක ගොඩදාගන්න උදව් කරන්නේ කොහොමද කියලා මං ඒ වෙලාවේ හිත හිතා හිටියේ.

අනේ මන්දා බං, අද නම් එයා නෑ වගේ. අන්න බස් එක එනවා යං. 


***************


සමීරව මුණ ගැහිලා ගෙදර ආව මං පරණ මතක ටිකක් අවුස්සන්න හිතාගෙන මේසේ කොණක තිබුණු මගේ සැමරුම් පොත එළයට ගත්තා. සමීරගෙයි චතුගෙයි කතාවෙන් බාගයක්ම මගේ සැමරුම් පොතේ රෝස පාට පිටුවක් ලියැවිලා තිබුණා.  එදා අවුරුද්දේ මුලම ඉස්කෝලේ පටන් ගත්ත දවස. කාලයක්ම අත්තම්මලා ගෙදර ඉඳන් එහේ තිබුණු ඉස්කෝලෙකට ගිය සමීර අපේ අසල්වැසි මිශ්‍ර පාසලට ආව පළවෙනි දවස. අවුරුදු දහයක්ම ඉස්කෝලේ ගිය අපි හැමෝම එකොළහ වසරට පය තිබ්බ දවස. කොහොමත් අවුරුද්දේ පළවෙනි දවස උගන්නන්නේ බොහොම අඩුවෙන්නේ.

ඉස්කෝලේ ඇරුණයින් පස්සේ  අපි යාළුවෝ සෙට් එකක්ම කතාවක් දාන් බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට  ආවා. යාළුවෝ ටික තම තමන්ගේ ගෙවල් වලට යන බස් වලට නැග්ගා . මාත් සුපුරුදු පරිදි හවස දෙකට ටවුන් එකෙන් පිටත්වෙන බස් එකට නැග්ගා. මෙන්න ඉන්නවා සමීර බස් එකේ,

හලෝ....... ඉතිං කොහොමද අළුත් ඉස්කෝලේ?

අවුලක් නෑ බං. ශේප් එකේ ඉන්නවා.

සමීරගේ මූණේ තිබ්බේ නම් නූලෙන් රැග් එකෙන් බේරුණු පාටක්.

අද නම් යන්තන් ගැලවිලා ආවා. හෙට නම් අනිවා දඩයක් වදිනවා. හිහ්...

ඕවා ඔහොම තමයි බං, තව අළුත් ළමයි ඇවිත් හිටියද?

ඔව් තව දෙතුන් දෙනෙක් හිටියා.

බස් එකේ වැඩි සෙනඟකුත් හිටියේ නැති නිසා අපි දෙන්නා පොඩි කතාවක් දාන් හිටියා. බස් එක ස්ටෑන්ඩ් එකෙන් පිටත් වෙනකොටම බස් එකට ගොඩවුණේ චතූ.

ඒ කවුද බං ඒ......???

එන පාරක් දැකපු කෙනෙක් ආයේ පාරක් හැරිලා බලන තරම් සුන්දරත්වයක් තිබුණු චතූ මාත් එක්ක හිනාවෙලා බස් එකට නගිද්දිම සමීර ඇහුවා.

මගේ යාළුවෙක්. පොඩ්ඩක් වැදගත් විදිහට ඉන්නවා පැණි හලන්න පටන්ගන්නැතිව.

මං ඔච්චමට එහෙම කියලා චතූ දිහා බැලුවා.

එන්න මෙතනට.

 මං හිනාවෙලා, චතූට කීවා.








Thursday, June 16, 2016

අවුරුදු ඇවිත්





 අද 11 වෙනිදා,
හෙට අවුරුදු
හවසට ගෙදර යන්න බස් තියෙයිද,
අම්මාට අප්පච්චිට නංගිට ගත්තු ඇඳුම් හරියයිද,
කැවිලි මොනාහරි හැදුවද දන්නෑ,
අම්මාගේ කොන්දේ ඇවිලිල්ලත් වැඩිවෙලා කීවා.
මේ සැරේ පැණි වළලු නැති හැඩයි
නංගිගේ පාඩම් වැඩ කොහොමද දන්නෑ,
වැස්සත් එක්ක බස් වල යන එක ???
මේ දවස්වල සෑහෙන සෙනඟ  පාරේතොටේ.

මේ ඔක්කොම හිත හිතාම
කුඩේ යටින් මග අයිනෙන්
මං යද්දී පරිස්සමින්
අතර මගදි ඈ උන්නා
මහ වැස්සට තෙමීගෙනම
ඈට තිබුණෙ සහනයකට
හිස මත වූ අත පමණයි



ඉතිං අපිට අවුරුදු ඇවිත් .......







ප.ලි.   -  අප්‍රේල් මාසේ ලිව්ව එකක්.

Saturday, May 7, 2016

අපේ පැත්තේ ගොයම් වගාව - 5 ( අවසන් කොටස )





මේ කොටසින් අපේ පැත්තේ ගොයම් වගාව ලිපි පෙළ ඉවර කරන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. පසුගිය කොටසින් මං විස්තර කලේ ගොයම් පෑගීම සම්බන්ධව.  ඒකෙදි කියන්න අමතක වුණු කාරණයක් තියෙනවා. ඒ තමයි මී හරක්ගේ සහයෝගයකින් තොරව ගොයම් පඳුරෙන් වී ඇට වෙන් කරගන්න ක්‍රමය. බොහෝ වෙලාවට කුඩා කුඹුරු හිමියෝ මේ ක්‍රමය අනුගමනය කරනවා. මේ ක්‍රමයෙදී කුඩා කමතක් සකස් කරගන්නවා. කපාගත්තු ගොයම් ටික කමතට ගෙනාවට පස්සේ, කමතේ තියෙන තරමක් විශාල ගලක් / කොටයකට මේ ගොයම් ටිකෙන් පහර දෙනවා. වී ඇට ටික බිමට වැටුනට පස්සේ, පිදුරු ටික කමතෙන් ඉවත් කරනවා. මිනිස් ශ්‍රමය තමයි මෙහිදී භාවිතා කෙරෙන්නේ. තරමක් විශාල කුඹුරු සඳහා මෙම ක්‍රමය සාර්ථක නැහැ.


ඊළඟ අදියර වෙන්නේ ගොයම් ගහෙන් වෙන් කරගත්ත වී ටික පිරිසිදු කරල ගබඩා කරන්න එක. ගොයම් පඳුරෙන් වෙන් කරගත්ත වී කමත් භාෂාවෙන් හඳුන්වන්නේ බැත කියලා. වෙන් කරගත්ත බැත ටික, බෝලත්ත පාවිච්චි කරල එක තැනකට එකතු කරගන්නවා. ගොයම් මඩවන අතරතුරදී මලු වලට එකතුකර ගත්ත බැත ටිකත් මේ ගොඩටම එකතු කරගන්න ඕනේ. ඊට පස්සේ කරන්න තියෙන්නේ බැත එක්ක මිශ්‍ර වෙලා තියෙන පිදුරු කැබලි වෙන් කරගන්න එක. මේ විදිහට බැත එක්ක මිශ්‍ර වෙලා තියෙන අපද්‍රව්‍ය / පිදුරු කෑලි හඳුන්වන්නේ කාටුව කියලා. කාටුව ඉවත් කරගැනීමේ ක්‍රියාදාමය තමයි බැත පවන් කිරීම. ඉස්සර ස්වභාවික සුළඟත් එක්ක බැඳිලා තිබුණු මේ වැඩෙත් පසු කාලීනව යන්ත්‍ර සූත්‍ර වලට පැවරුණා. කමත මැද හිටවපු කතිරය උඩට නැගලා තමයි බැත පවන් කරන වැඩේ කරන්නේ. කතිරය කියන්නේ තරමක් උස ලී කණු තුනක් භාවිත කරලා හදාගන්න අට්ටාලයක් වගේ එකක්. තනි පුද්ගලයෙකුට අපහසුවක් නැතිව කතිරය උඩ රැඳෙන්න පුළුවන්. මං හිතන්නේ මේ කතිරයට එක එක පැති වල භාවිතා වෙන නාමයන් වෙනස්. කතිරය උඩට නගින එක්කෙනාට පොඩි කුල්ලකට බැත පුරවලා දෙනවා. ( කුල්ලට කමත් භාශාවෙන් කියන්නේ යතුර කියලා.) එයා ඒක අරන් හුළං එන පැත්තට හරවලා කාටුව අයින් වෙන විදිහට බැත පවන් කරනවා. ගොඩක් වෙලාවට මේ වැඩේට පළපුරුදු ගොවි මහත්තයෙක් තමයි කතිරෙ උඩට නගින්නේ. බැත පවන් කරන මුල් වෙලාවේ ආධුනිකයින්ට අවස්ථාවක් ලැබෙනවා මේ වැඩේ පුරුදු පුහුණු වෙන්න. සුළං පවතින දිශාව ගැන අවබෝධයක් වගේම සුළගේ වේගයත් මේ වැඩේ සාර්ථකව නිම කරගන්න දායක වෙනවා.

අපේ පැත්තේ දැන් මේ වැඩේට පාවිච්ච් කරන්නේ ෆෑන් එකක්. අපේ තාත්තාත් ඔය යන්ත්‍ර සූත්‍ර වලට බොහොම මනාප පුද්ගලයා නිසා ෆෑන් එකක් අපේ ගෙදරත් තියෙනවා. ඒකෙන් නම් වැඩේ හුඟක් ලේසි වෙනවා. නැත්තන් හුළඟක් එනකන් කතිරය උඩට වෙලා ඉන්න වෙනවනේ. ෆෑන් එක නිසා කතිරයේ අවශ්‍යතාවක් නැති තරම්. පහතින් තියෙන රූප වලින් දැක්වෙන්නේ කතිරයක් නැතිව ෆෑන් එකෙන් බැත පවන් කරන අවස්ථාවක්
           
          මේන් මේ වෙලාව පුංචි ඈයෙන්ට ගොඩක් සතුටු කාලයක්. මොකද මුළු කුඹුරෙම පිදුරු ටික එකතු කරලා ගොඩ ගහලා තියෙන නිසා හොඳට සෙල්ලම් කරන්න පුළුවන්. පිදුරු ගොඩේ සෙල්ලම් කරන අය දන්නවා ඒකේ තියෙන ආශ්වාදය. හිහ්, නැද්ද මං අහන්නේ.
හවස නාද්දි තමයි වැඩේ තියෙන්නේ, පිදුරු වලට කැපුණු අතපය ඔක්කොම දැවිල්ලයි. හැබැයි ටික දවසකින් ඒ ඔක්කොම සනීප වෙනවා කියලා දන්න නිසා, පහුවදාත් අපි අහළ පහළ ඉන්න යාළුවෝ කට්ටියම යනවා සෙල්ලම් කරන්න. අපේ අම්මි අත් දෙක දිගට තියෙන ඇඳුමක් අන්දවලා තමයි යවන්නේ ඉතින්. ඒ නිසා හොඳයි. නැත්තන් පිදුරු වලට කැපිලා තුවාල වෙනවා සමහර වෙලාවට. පිදුරු ටිකක් වේලුනාම කැපෙන ගතිය අඩුයි. ඒ අත්දැකීම් විස්තර කරන්න මගේ වචන ප්‍රමාණවත් මදිද මන්දා,

 ඊ ළඟට මේ විදිහට අපද්‍රව්‍ය ඉවත් කරගත්ත බැත ටික වේලගන්න ඕනේ. විශාල මිදුලක් නැති නිසා මේ වැඩේට හොඳම තැන තමයි කමත. ගොඩක් වෙලාවට බැත පවන් කරලා අවසන් වෙද්දි හවස් වෙන නිසා මේ වැඩේට පහුවදා වෙනකන් බැත ටික කමතේ තියන්න වෙනවා. පහුවදා වෙනකන් කවුරු හරි කමතේ ඉන්නවා. කුඹුරු අයිතිකාරයා නැත්තන් ඒ පවුලේ වැඩිමල් තරුණයා තමයි මේ වැඩේ කරන්නේ. ඔහුගේ සහයට තව කීප දෙනෙක් කුඹුරේ නතර වෙනවා.
  
           
            පොඩියට හදාගන්න පැලේ තමයි මේ උදවිය රාත්‍රිය ගත තරන්නේ. රෑ පින්න වගේම එක දිගට වැඩ කරපු මහන්සිය නිසා අනිවාර්යයෙන් පහුවදාට මේ හැමෝටම උණ හැදෙනවා. රෑ වැස්සොත් අවුරුද්දටම කන්න තියෙන වී ටික පැළ ඇතුලට දාන්නත්, වැස්ස පායන වෙලාව වෙනකන් එළියට වෙලා ඉන්නත් ගොවි මහත්තුරුන්ට සිද්ධ වෙනවා. වැස්සොත් කමත වේලෙනකන් ඉඳලා තමයි ආයෙත් බැත ටික කමතට දාන්නේ. දවල් වරුවම තද අව්වක් ආවේ නැත්තන් පහුවදාත් මේ වැඩේ වෙනුවෙන් ගත කරන්න වෙනවා.

            අපේ තාත්තත් අපි වෙනුවෙන් මේ විදිහට දුක් විඳි දවස් තියෙනවා කියලා මතක් වෙද්දි උගුර හිරවෙලා ඇහැට කඳුළු උනනවා. ඒ අයගේ කැපකිරීම් ගැන කථා කරන්න ගියොත් මේ ලිපි පෙළ ඉවර කරන්න වෙන්නේ නෑ මට. අනිත් දේවල් ඔක්කොම අමතක කලත් අතපය හතර හොඳට හදලා එක වේලක්වත් අපිව බඩගින්නේ   නොතිබ්බට රත්තරං අම්මට තාත්තටයි මං මැරෙනකන් වගේම ලබන ආත්මෙටත් එක්කම ණයයි.
අපේ තාත්තා ගෙදර නැතිව ඉස්සර මට නින්ද යන්නෑ. ඉතිං පුංචිම කාලේ මං අඬනවා තාත්තා එක්ක කුඹුරෙ ඉන්න ඕනි කියලා. කියන්න දෙයක් නෑනේ ඉතිං ඒකට අවසර ලැබුනේ නෑ කියලා.

            වේලීමෙන් පස්සේ බැත ටික කමතෙන් ගෙදරට ගේනවා. ඉස්සර මිනිස්සුන් ඔළුවෙන් තමයි බැත ගෙවල් වලට ගෙනාවේ. දැන් නම් ලොරියකට පටෝලා ගෙදර ලඟින් බා ගන්නවා.  වැස්සක් ළඟයි වගේ දැනුනොත් අහළ පහළ අය වගේම පාරෙ යන අයත් බැත ටික ගේ ඇතුළට ගන්න සහාය වෙනවා. බැත ටික තෙමුණොත් ආයෙම වේලගන්න තියෙන අමාරුව ගැන හැමෝටම අවබෝධයක් තියෙන නිසා තමයි ඒ.
ඉස්සෙල්ලාම වී ගෝනියක් මෝලට අරන් ගිහින් අඹරලා ගන්න හාල් වලින් කොටසක් නෑදෑයින්ට දෙනවා අළුත් සහල් වලින් කිරිබත් ටිකක් හදන්න කියලා. ඒක බොහොම සුහදශීලී චාරිත්‍රයක්. හැබැයි එක්කෙනෙක්ටවත් දෙන එක අමතක කරන එක හොඳ නෑ.    

( දන්න අඳුනන ඈයෝ කඩේට ගිහින් ගල් වැලි ඉවත් කරන ලද හාල් හොයද්දි මට ඉතිං හිනා යනවා. ඒ වෙන දේකට නෙවෙයි. අපේ කම්මැලිකම ගැන මතක්වෙලා )



ගොයම් වගාව ඉවරයි. ඔන්න ආසාවෙන් වගේම බොහොම අමාරුවෙන් මේ ලිපි පෙල කියෙව්ව ඔයාලා හැමෝටම ස්තූතියි. හැලපතුමා ගොයම් වගාවේ රසවත් සිදුවීම් ලියනවා කියලා මේ ලිපි පෙලේ එක කොමෙන්ටුවක කොටලා තිබුණා මතකයි. ඒ ලිපි කියවන්නත් බලාපොරොත්තු වෙනවා.









Monday, April 25, 2016

Refresh



කාලෙකින් වැස්සක් වැටිලා
හැමතැනම සිරියාවයි
වටපිටේ දූවිල්ල හේදිලා ගිහින්
මැලවිලා තිබුණු ගස් කොළන් ඔක්කෝටම
අමුතු පණක් ලැබිලා

මෙහෙම ඉඳලා බෑ
පරිසරයත් එක්කම මාත් refresh වෙන්න ඕනේ
පාරේ තිබුණු වතුර වලක් උඩින් පනින ගමන් මං හිතුවා.

බෝඩිමට ආවමයි දැක්කේ,
ගිය සතියේ submit  කරන්න දුන්නු assignment එක

තාම මේසේ උඩ.




Friday, March 25, 2016

අපේ පැත්තේ ගොයම් වගාව - 4



       
   

  අපේ පැත්තේ ගොයම් වගාවේ ඊළඟ කොටස. ටිකක් කල් ගියා ලියන්න. කට්ටිය ඒ ගැන සමාවෙන්න ඕනේ. ඇත්තෙන්ම ගොයම් වගාව කියන්නේ හුඟක් කල් ගත වෙන ක්‍රියාවලියක්. ගොයම් වගාවේ සුන්දරම කොටස වෙන්නේ මේ අස්වනු නෙළන කාළය. පුංචි ඈයොන්ට වගේම ගොවි මහත්තුරුන්ටත්  ඒක සතුටුදායක කාලයක්.
           
            කලින් පෝස්ටු වල කියන්න බැරි වුණු වැදගත්ම කථාවක් තියෙනවා. ඒ තමයි මං මතක ඇති කාලේ ඉඳන් අපේ කුඹුරු වල වැඩ කරද්දී මාගේ කාර්යභාරය. වෙන මුකුත් නෙවෙයි බොල, කඩේ යෑම. කිසි අවුලක් සැක සංකාවක් නැතිව අපේ තාත්තාත්, අම්මත්, නෑදෑ පිරිසත් මාව කඩේ යවන්න එක හිතින් එක පයින් එකඟ වුණා.
පුතේ, කඩේට ගිහින් පාන් ටික ගේන්න. පුතේ, කඩේට ගිහින් බිස්කට් අරන් එන්න. පුතේ, කඩේට ගිහින් බුලත් විට ගේන්න. පුතේ, කඩේට ගිහින් ගිනි පෙට්ටියක් ගේනන. පුතේ, කඩේට ගිහින්............පුතේ, කඩේට ගිහින්.........
ඒ වගේමයි ගෙදර යාමත්.
පුතේ උදලු මදි වගේ, එකක් මඩුවෙ තිබුණා. අරන් එන්න. පුතේ උදේ අපි දාලා ආව කුළු දෙක ගේන්න වෙයි වගේ. අර අනිත් දැති ගොයියාවයි, බෝලත්තයි අරන් එන්නකෝ ගෙදර ගිහින්. ඊට අමතරව අම්මත් එක්ක තේ ගේන්නත් කෑම ගේන්නත් ගෙදර යන්න සිද්ධ වුණා.
මේං මේ විදිහට දවසකට දහ දොළොස් වතාවක් කඩේ යෑම්, ගෙදර යෑම් සිද්ධ වුණා. ඒක එදත් අදත් කුඹුරු වැඩ කරද්දී මට පැවරෙන අති උත්තම භාරදූර කාර්යයක්. මං දන්න ළඟම කඩේ තමයි අපේ ගෙදර ළඟ කඩේ. ඉතින් ගෙදර ගියත් කඩේ ගියත් ඒ තරම් වෙනසක් නෑ. බලන් ගියහම මං වැඩිපුර කරල තියෙන්නේ, වැඩට උදව් වෙනවාට වඩා ඇවිදින එකද කොහෙද, හිහ්......

දැන් ඔන්න අස්වනු නෙලීමේ කාලය. මෙච්චර දවස් ඇස් දෙක වගේ පරිස්සන් කරපු ගොයම් පැළෙන් අස්වනු ගෙට ගන්නයි තියෙන්නේ. මුලින්ම කමත සකස් කරගන්න ඕනේ. ඒ  වැඩේට සුදුසු රවුම් හැඩේ ලියද්දක් තෝරගෙන ගොයම් ටික කපලා තාවකාලික තැනක ගබඩා කරගන්න ඕනි. අපේ කුඹුරේ තේ බොන්න, කෑම වර්ග පරිස්සම් කරලා අරන් තියන්න පොඩි පැලක් හදනවා තාවකාලිකව. මේ කාලෙට තාත්තා නම් ඒ කපපු ගොයම් ටික අර අටෝගත්තු පැලෙන් අරන් තියනවා. ඉන්පස්සේ මේ කමත කපන්න අදහස් කරන ලියද්ද හොඳට සුද්ධ කරල ඉපනැලි කොටස් ඉවත් කරනවා.  රවුමට ලස්සනට කමත සකස් කරනවා. කමත වටේ අඩියක් විතර උසට ගොඩැල්ලක් හදන්න ඕනි. බිම ගානට ලස්සනට එක මට්ටමකට හදන්න ගොවි මහත්තයාගේ අත්දැකීම් උදව් වෙනවා. මැටියි ගොමයි වතුර එක්ක මිශ්‍ර කරල ලස්සනට කමත පුරා ගාන්න ඕනේ. මැටි පොළවක් තියෙන ගෙවල් වල ගොම මැටි ගාන විදිහටම ලස්සනට කමත හදාගන්න ඕනි. මේ විදිහට හදාගත්ත කමත අව්වට වේලෙන්න ඕනි. අපේ කුඹුරේ කමත හදන ලොකු රවුම් ලියැද්ද කවදාවත් සම්පූර්ණයෙන් වේලෙන්නේ නෑ. ඒ ලියද්දට වතුර උනනවා. ඉතින් හැමදාම හරිම කරදරයි.



කමත වේලුනාම ගොයම් කපනවා. ඒ වැඩේටත් ගොයම් හැදිල්ල වගේම තමයි. උදව්වට, අත්තමට ගොඩක් කට්ටිය එකතු වෙනවා. සමහරු ගොයම් කපන දෑ කැති අරන් එනවා. නැත්තන් වෙන එක්කෙනෙක්ට මහන්සි වෙනකන් බලන් ඉන්න වෙනවා දෑකැත්තක් ඉල්ලගන්න. දෑකැත්ත හරිම විසයි. පිහියට කැපුනා වගේ නෙවෙයි දෑ කැත්තට කැපුනම හුඟක් රිදෙනවා. ඒ වගේමයි තුවාලේ ඉක්මනින් හොඳ වෙන්නේත් නෑ. ඒ නිසා දෑකැත්ත එක්ක වැඩ කරද්දී පරිස්සම් වෙන්න ඕනි. මේ විදිහට කපන ගොයම් කමතට ගේන්නේ ගොයම් පැදුරේ ආධාරයෙන්. ගොයම් පැදුර කියන්නේ ගෝනි දෙකක් එකට තියලා මහලා හදන පැදුරක්. මුලින් ගොයම් ලණුව එලනවා, දෙපොටක් වැටෙන්න. ඊට උඩින් ගොයම් පැදුර එලනවා. පැදුර උඩින් කපපු ගොයම් ටික පිලිවෙලට අහුරනවා. පස්සේ අර ලණු දෙපොටෙන් ගැටයක් දානවා. එක කොනකින් ඇද්දම ඉක්මනින් ලිහිලා යන විදිහට. ගොයම් පැදුර නිසා වී කරලෙන් වී ඇට බිමට වැටෙන එක අඩු වෙනවා. ඉහතින් දැක්වෙන රූපයේ ගොයම් පැදුර භාවිතා කරල ගොයම් මිටි බඳින විදිහ දැක්වෙනවා. මේ විදිහට කමතට ගේන ගොයම් කමතේ එක පැත්තක රවුමට අහුරගන්න ඕනි. ඒකට කියන්නේ කොළ ගෙඩිය හදනවා කියලා. කන්දක් වගේ ගොයම් ගෙඩිය හදල ඉවර වුණාම මාර ලස්සයි. සමහරු කොළ ගෙඩිය හදන්නේ කමතින් පිට තැනක. පහතින් තියෙන රූපයෙන් දැක්වෙන්නේ කොළ ගෙඩිය හදන අවස්ථාවක දර්ශනයක්.


ඊළඟට තියෙන්නේ ගොයම් මැඩවීම. කොළ මඩිනවා කියන්නෙත් මේ වැඩේටම තමයි. ලොකු වෙල් යායවල් තියෙන පැති වල මේ වැඩේට දැන් ලොකු යන්ත්‍ර සූත්‍ර භාවිතා කළාට ඉස්සර මේ වැඩේට මී හරක් තමයි උදව් කරගත්තේ. අපේ පැත්තේ මේ මෑතක් වෙනකල්ම මී හරක්ගේ උදව් ගත්තා. ඒත් දැන් දැන් ඒ වැඩේටත් කුරුමිණියගේ සහය පතනවා. හැමෝටම කුරුමිණියා මතක ඇති කියලා හිතනවා. ( කුරුමිණියා කියන්නේ කුඹුර හාන මඩ කරන වැඩ වලට භාවිතා කරන යන්ත්‍රයකට අපේ ගමේ උදවිය දාලා තියෙන අන්වර්ථ නාමයක්. කලින් පෝස්ට් වල මං ඒ ගැන සඳහන් කරල තියෙනවා. මතක නැත්තන් සමාවෙලා පොඩ්ඩක් බලන්න හොඳේ.)

කොළ මඩවන දවසේ පාන්දරම ඇවිත් මුලින්ම ගොයම් අහුරක් අරගෙන කමත මැද තැන්පත් කරනවා. ඒ ගොයම් අහුරට කියන්නේ උප්පිට කියලා. ඊට පස්සේ කොළ ගෙඩියෙන් ගොයම් අරන් කමත මැදට දා ගන්නවා. මේ වැඩේට භාවිතා කරන උපකරණය තමයි දැත්ත. දැතිගොයියාව කියලා කියන්නෙත් මේකටම තමා. පුරුදුකාරයෙක්ට නම් දැතිගොයියාව හසුරුවන එක එච්චර අමාරු වෙන්නෑ. කාන්තා පාර්ශවේ උදවිය කමතේ වැඩ වලට දායක වෙන්නේ බොහොම අඩුවෙන්. දැතිගොයියාවෙන් නම් වැඩ කරන්නේම නැති තරම්. ඊළඟට මී හරක් බානක් එකට ඈඳලා ගොයම් පාගනවා. සමහර පැති වල මී හරක් දෙබානක්, ඒ කියන්නේ හතර දෙනෙක් එකට ඈඳලත් ගොයම පාගනවා. අපේ පැත්තේ කමත එච්චර ලොකුවට හදන්න අමාරුයි. ලියදි පුංචි නිසා. ඊළඟට ඉතින් පැය හය හතක් ගොයම් පෑගිල්ල තමයි.  මේ වැඩේදි විටින් විට ගොයම් කොලේ පැත්තට කරල, වැටිල තියෙන වී ගෝනි වලට පුරවලා පැත්තකය කරනවා. ආයෙමත් ගොයම් කොලේ මැදට දාල පාගනවා. මේ වැඩේටත් පාවිච්චි කරන්නේ දැති ගොයියාව තමයි. ගොයම් පඳුරෙන් වී ඇට බහුතරයක් බිමට වැටුනට පස්සේ ගොයම් පෑගිල්ල, එහෙමත් නැත්තන් කොළ මැඩවීම නතර කරනවා.

මඩවද්දි මී හරක් පිටිපස්සේ යන්න අපි මාර ආසයි. ඉතින් මාමාගෙන් හරි තාත්තාගෙන් හරි කෙවිටක් ඉල්ලන් හරක් පස්සේ යනවා. උන් ඉතින් පුරුද්දට ගොයම් කොලේ වටේ රවුමට යනවා.  ඒත් උන්ට තේරුනොත් පිටිපස්සේ ඉන්න එකා මං වගේ ඩෑල් එකක් කියලා, ඊළඟට උන් යන්නේ උන්ට ඕනි විදිහට. ඉතින් අපේ ආසාව සුන් කරල බාප්පා හරි මාමා හරි ලොකු අයිය කෙනෙක් හරි මගේ අතින් කෙවිට උදුරගන්නවා. හරක් පිටිපස්සේ යන එක එපාම වෙන තවත් අවස්ථාවක් තියෙනවා. කට්ටිය දන්නවා ඇති කියල හිතනවා. එක්කෝ ඔන්නොහේ මං ම කියන්නම්. මී හරක් කියන්නෙත් ඉතින් සත්තු ජාතියක්නේ. උන් උන්ගේ ජෛවීය අවශ්‍යතා ඉටු කරන වෙලාවට කෙවිට අරන් පිටිපස්සෙන් යන එකා උන්ට සහයෝගය දක්වන්න ඕනි. ඒ කියන්නේ සරලවම කීවොත් මී හරක් ගොම්පස් දාන වෙලාවට ගොයම් කොලේ හැම තැනම විසිවෙන්නැති විදිහට ගොයම් කොළ අහුරක් අරන් ඒවා අයින් කරලා දාන්න ඕනි. ඕං ඔය වැඩේත් මහ එපා කරපු වැඩක්. හිච්චි ඈයෝ ඇඟ පුරා ගොම්පස් ගාගනියි කියලා ඇතිවන සැකය හේතුවෙන් ආයෙමත් වැඩිහිටියෙක් කමතේ වැඩ වලට එන්ටර් වෙනවා.  ඒ කියන්නේ ආයෙමත් කෙවිට අපේ අතෙන් ගිලිහිලා යනවා. හිහ්...

ගොයම් මඩවන වෙලාවලට මහ වාත ජොබක් සෙට් වෙනවා. කෙවිටේ හිමිකාරීත්වයක් නැත්තන් දඟල දඟල ඉන්න හිච්චි ඈයොන්ට වගේම කාන්තාවන්ට පැවරෙන රාජකාරිය තමයි මුළු කුඹුරෙම ඇවිදලා බිම වැටිලා තියෙන ගොයම් කරල් ඇහිදින එක.  මං ආසම නෑ. අපේ ලොකු අම්මලා නැන්දලා නම් ඒ වැඩේ බොහොම කැමැත්තෙන් ඉෂ්ඨ කරනවා. ගොයම් කපලා ඉවර වුනාට පස්සේ කුඹුරෙ ඇවිදින කොට ඉපනැලි කකුලේ වැදිලා ඇහෙන සද්දේ අහන්න මං ආසයි. ඔය සද්දේ අහන්න ඕනි නිසාම මං අර ජොබ් එකට කැමැත්තෙන් දායක වෙනවා ටිකක් කොයිල් වගේ නේහ්, හිහ්... මං නේ ඉතිං..

            ඉතිරි කොටහ ඊළඟ පෝස්ටුවෙන් ගේන්නම්. එතෙක් ඔබට ජය !!!


ප.ලි.    - කාලය කළමණාකරගැනීම පිළිබඳව ඇති මාගේ දුර්වලතාවය හේතුවෙන් ඇතිවූ ප්‍රමාදයට මාගේ බලවත් කණගාටුව ප්‍රකාශ කරමි. කස්ටිය සමා වෙන්ඩොනේ, තව.....සොරි හොඳේ.




Tuesday, February 16, 2016

අපේ පැත්තේ ගොයම් වගාව - 3





              දැන් ඉතින් පැළ සිටුවීම. පැළ හිටවන දවසේ පාන්දරම කුඹුරු අයිතිකාර / වැඩකරන උදවිය පාන්දරම ඇවිත් පැළ තවාන ගලවන්න ඕනි. බොහෝ වෙලාවට කාන්තාවෝ මේ වැඩේට මුල් වෙනවා. දවල් දොළහ වගේ වෙද්දිත් පැළ ගලවලා ඉවර කරගන්න බැරි වුනොත් පිරිමි පාර්ශවේ උදවියත් සහයෝගය දක්වනවා. පැළ ගලවලා තවානෙම පැත්තක අහුරගන්න ඕනේ. පැළ තවාන ගලවන එක ගොඩක් වෙලාවට අමාරුයි. මුල් කැඩෙන්නෙ නැති විදිහට ගලවන්න ඕනි. පවුලේ ඥාති වෙන  කාන්තාවෝ, හිතවත් ඈයෝ, අහළ පහළ වෙල් වල උදවිය සහයෝගෙට එකතු වෙන්නේ මේ වෙලාවට තමා. අපේ අම්මාගයි තාත්තාගෙයි දෙන්නගෙම මුල් ගමේ අපි පදිංචි වෙලා ඉන්න නිසා, හිතවතුන් බොහෝමයි. ඉතින් ඒ සියළු දෙනාම වගේ මේ වෙලාවට එකතු වෙනවා. පැළ ගැලවීම අතරතුර අපේ පවුලේ කෙනෙකුට වගකීම් ටික පවරලා අම්මා මාත් එක්ක ගෙදර යනවා දවල් කෑම අරන් එන්න. ඒත් ඉතින් මේ වගේ දවස්වලට හැමෝටම ඇති වෙන්න කෑම හදන එක හිතාගන්න ටිකක් අමාරුයි. ඒ වෙලාවෙ කුඹුරෙ ඉන්න පිරිසටත් තව දහපහළොස් දෙනෙකුටත් ඇතිවෙන්න ගණන් හදාගෙන කෑම ගෙනියන්න ඕනේ. එතකොට විස්සක් විසි පහක් විතර ඉන්නවා. ඉතින් මේ කෑම තමයි මං ජීවිතේට කාලා තියෙන රහම කෑම. කවදාවත් අමතක නොවෙන රහක්. කැකුළු හාල් බත් එක්ක එළවළු දෙකක් නැත්තන් තුනක් තියෙනවා.
හ්ම්ම්ම්ම් මෙනු එක මෙන්න මෙහෙමයි ළමයි......

·                  කොල්ලු                       -          ( ඌව පළාතට ආවේනික ආහාර වර්ගයකි. කුරහන් තලප ආහාරයට ගැනීමේදි බහුලව මෙම ව්‍යාංජනය සකස් කරයි.)
·                  කිරිකොස්
·                  පොළොස්
·                  මඤ්ඤොක්කා කොළ මැල්ලුම
·                  පොල් සම්බෝල
·                  කරවල / හාල්මැස්සන් බැදුම
·                  මඤ්ඤොක්කා අල ව්‍යාංජනය
·                  පරිප්පු
·                  වට්ටක්කා
·                  ලුණු මිරිස්

මේ වර්ග වලින් දෙකක් නැත්නම් තුනක් අනිවාර්යයෙන් තියෙනවා. මඤ්ඤොක්කා කොළ මැල්ලුමයි පරිප්පුයි  තමයි මේ වර්ග වලින් මං ආසම. පැලේ වාඩි වෙලා කනකොට පුදුම රහයි. ඒ වෙලාවට මහන්සි වෙලා ඉන්න නිසා බඩගින්න උපරිමයි. කෑම රහට දැනෙන්නේ ඒ නිසා වෙන්න ඇති.

තමන්ගේ කුඹුරෙ ගොයම් හදන්න කලින් වෙන අයගේ කුඹුරු වැඩ කරනවානම් ඒකට උදව්වෙන්නත් යනවා. තව තමන් කුඹුරු වැඩ කරන්නේ නැතත් අනිත් අයට සහයෝගය දෙන්න යනවා. ඒ වගේම තමන්ගේ කුඹුරු වැඩ වලට එන හැමෝගෙම කුඹුරු වැඩ වලට උදව් කරන්න යනවා. මේ ක්‍රමයට තමයි අත්තම් ක්‍රමය කියන්නේ. පහුගිය පෝස්ට් එකේ, අහසෙන් බට කසුන් ඒ ගැන විමසලා තිබුණා. අපේ මව්තුමී ගිය අවුරුද්දේ උදව් කරපු අයගේ, ඊට කලින් අවුරුද්දේ උදව් කරපු අයගේ, ඊටත් කලින් අවුරුද්දේ උදව් කරපු අයගේ, ඊටත් ඊට කලින් අවුරුද්දේ උදව් කරපු අයගේ පැමිණීම් මතක තියාගෙන ඉඳලා ඒ අයට උදව් වෙන්න යනවා. නොආපු උදවියගේ, නොයන එක හරි නෑනේ පුතේ කියලා උදව් වෙන්න යනවා. තව සමහර වෙලාවට, ඒ මිනිස්සුන්ගේ හරිම හිත හොඳයි කියලා උදව් වෙන්න යනවා. ලොකු අම්මලාගේ, නැන්දලාගේ කුඹුරු වැඩ වලට උදව් කරන්න ආව අයටත් උදව්වට යනවා.............
එහෙම ගොහිල්ලා මුළු ගමටම උදව් වෙන්න යනවා. අපේ අම්මා විතරක් නෙවෙයි බහුතරයක් ගමේ උදවිය එහෙම තමයි. ඒ නිසා ඇත්තටම ඒ වැඩේ තියෙන බරපතලකම අඩු වෙනවා. තවානෙන් ගලව ගත්ත පැළ ටික මුළු කූඹුරටම පැතිරිලා යන විදිහට ගිහින් තියන්න ඕනේ. පැළ මිටි කොළ වලින් අල්ලගෙන,  ගිහින් දාන්න ඕනේ. මුළු කුඹුරෙම ඇවිදින්න වෙන නිසා ටිකක් අමාරු වැඩක්. හවස් වෙද්දී කකුල් දෙකට බාම් සරණයි තමයි. මමත් මේ වැඩේ පටන්ගන්න අවස්ථාවට සක්‍රීයව දායක වුණත් අවසන් කරන්න නම් දායක වෙලා නෑ. ඒ තරමට අමාරුයි වැඩේ.




ඊළඟට ඉතින් පැළ සිටුවිල්ල. එක ලියද්දකට හතර දෙනෙක් / පස් දෙනෙක්  විදිහට බෙදිලා ගිහිල්ලා පැළ සිටුවීම ආරම්භ කරනවා. ඉහතින් දැක්වෙන්නේ පැළ සිටුවන දර්ශනයක්. මේ වෙලාවෙදිත් කුඹුරු අයිතිකාරයා මුල් වෙන එක තමයි සිරිත. වැඩේ කොහොමහරි රෑ බෝවෙන්න කලින් ඉවර කරනවා කොයි කවුරුත් එක්ක එකතුවෙලා. අපි වගේ හිච්චි ඈයෝ ( ඒ කාලේ ) එක පුංචි ලියද්දක පැළ හිටවන්න එකතු වෙනවා. කියන්න දෙයක් නෑනේ අපේ පැළ සිටුවීම සම්බන්ධව.......

මං එකොළහ වසරේ ඉන්නකොට අපේ තාත්තායි අම්මායි දෙන්නම අසනීප වුණා. තාත්තා බයික් අනතුරක් නිසා මාස තුනක් විතර වෙද මහත්තයෙක් ළඟ ඉන්නකොට අම්මවත් හදිසි ශල්‍යකර්මයකට ලක් කළා. ඒ වෙද්දිත් කුඹුරු වැඩ කරන්න, වී තවන් දාලා තිබුණේ. වට් ටු ඩූ, අපේ ගෙදරින් පැළ හිටවන්න අත්තම් වලට යන්න උන්නු එකම එකා මම. බැරිමරගාතේ වුණත් මම අපේ ඥාති වුණු, අපිට උදව්වෙන හැමෝගෙම වගේ පැළ සිටුවීමට සහභාගී වුණා. වැඩිහිටි අයට වගේ ඉක්මනින් පැළ හදන්න බැරි වුණත් මමත් ඒ වැඩේ හරියටම කරලා තියෙනවා කියලා මතක් වෙද්දිත් මට සතුටුයි. මගෙන් අත්තම් වලට සහභගී වීමක් බලාපොරොත්තු නොවුණු අපේ ගමේ අය, එදා දක්වපු සහයෝගය ගැන ඇත්තටම මට සතුටු හිතුනා. වෙනදටත් වැඩිය කුඹුරු වැඩ වලට උදව්වට එදා පිරිස එකතු වුණා. ඒ දවස් ටිකේ හැමතිස්සෙම අපි ගැන හොයලා බලපු බහුතරයක් අය වගේම තාත්තාගේ රස්සාවෙන් ජීවත් වුණු අපි ඒ කාලේ කෑවද බීවද කියලවත් ඇහුවෙ නැති සුළුතරයක් දෙනාත් හිටියා කියන එක මට මතකයි. මේ අවුරුද්දේ තමයි පැළ ගලවන්න ගිහිල්ලා මගේ අත් දෙකේ පිට හම ගැලවිලා ගිහින් තුවාල වුණේ. කුඹුරු වැඩ කරද්දී ගතට උපරිමයෙන්ම මහන්සි දැනුනත්, හිතට පුදුම සැනසීමක් ලබන්න පුළුවන්. ඒක මං අත්දැකීමෙන්ම කියන්නේ. පැළ ගලවන්න වගේම හිටවද්දිත් දවසම වතුරෙ බැහැගෙන ඉන්න ඕනේ. සාමාන්‍යයෙන් කුඹුරු යායට තදින් අව්ව පායනවා. වෙල් යාය මැද ගස් බොහොම හිඟ නිසා දවසම අව්වේ. ඉතින් පහුවදාට හෙම්බිරිස්සා උණ.....  

මේ විදිහට පැළ ටික හිටවලා දවස් තුනක් හතරක් යනතුරු කුඹුරේ තෙතමනය රැඳන්න ඕනි. ඉන් පස්සේ පැළේ වැහෙන්නේ නැති තරමට ( අඟලක් / එක හමාරක් වගේ ) කුඹුරට වතුර හරවන්න ඕනි. සති තුනක් වගේ ගතවෙද්දි කුඹුරෙ වල් පැළ හටගන්නවා. වල් මර්ධනය වගේම කෘමි පළිබෝධකයින් පාලනයත් සිදු කරන එක වැදගත්. පැළේ හොඳට වැඩෙන්න අවශ්‍ය කරන පෝෂක වර්ග පොහොර ලෙස යෙදීම වැදගත්. දිනපතා කුඹුරේ වතුර රැඳෙන එක වැදගත්. මාස තුනක් විතර යද්දී ගොයම් කරල් පීදෙන්න පටන් ගන්නවා. මේ කාලෙදි ගොයම් මැස්සා, පුරුක් පණුවා වගේ පළිබෝධකයින්ගෙන් වගාවට හානි වෙන්න පුළුවන්. ඒ නිසා පළිබෝධ පාලනය සාර්ථකට සිදු කරන්නම ඕනේ.  කරල් පීදිලා මාසයකින් පස්සේ කරල් කිරිවැදීම සිද්ධ වෙනවා. කිරි වැදිලා මාසෙකට විතර පස්සේ කරල් රන්වන් පාටින් බැබළෙන්න ගන්නවා...





අස්වනු නෙලීම ඇතුළු විස්තර ඊළඟ පෝස්ටුවෙන් ගෙන එන්නම්...

එතෙක් ඔබට ජය !!!



Tuesday, February 9, 2016

අපේ පැත්තේ ගොයම් වගාව - 2

           


 කස්ටියම ගැත්තාට අනුකම්පාවෙන් සමාව ප්‍රදානය කරන සේක්වා. මේ විස්තරේ ලියන්න ප්‍රමාදවීමට හේතු ඉදිරිපත් කරමි. මෙම විස්තරය නිවැරදිව දෝෂ අවම වන පරිදි ලිවීම අත්‍යවශ්‍ය බැවින් නිවැරදි තොරතුරු විමසා මං තුමී විසින් පසුගිය දොහක මපියා හට දුරබනුවෙන් ඇමතුමක් ගතිමි. එතුමා ඒ අවස්ථාවේදී අතිශය ප්‍රකෝපකාරී මූඩ් එකක සිට ඇති බැවින් මාගේ ගැටළු සියල්ලට පිළිතුරු වෙනුවට දුරබනුව විසන්ධි වීමක් සිදු වුයේ "ගෙදර ඇවිත් ඔය විස්තරේ අහගන්න පුතා" යනුවෙන් ලබාදුන් පිළිවදනක් ද සමගිනි. නිදහස් දිනට පෙර දින සවස ගොම්මන් යාමයේ මා නිවසට ගොඩවදින විට එහි තිබුණේ ගිනිවිජ්ජුම්බරයක සලකුණුය. නිවසේ අළුත්වැඩියා කටයුතු රාශියක් මපියා හා මව විසින් ආරම්භ කර තිබුණි. ඒ සියළු වැඩ කටයුතු අතරින් ඒ දෙපළ මා හට අවශ්‍ය තොරතුරු රාශියක් සැපයු බව මේ අවස්ථාවේදී කාරුණිකව සිහිපත් කරමි.

         
   කලින් පෝස්ටුව ඉවර කලේ බිත්තර වී පැළ කර ගැනීමෙන්. . කට්ටියට මතක ඇති කියලා හිතනවා. ඉහතින් තියෙන්නේ පැල තවානක ඡායාරූපයක්. මේ විදිහට පැළ වෙන්න දැම්ම බිත්තර වී වලින් දවස් පහක් විතර පහුවුණාම පැළවුණු වී ලබාගන්න පුළුවන්. ඔක්කොම එකට ගොඩගහලා තියෙන නිසා  වී ටික ඒවගේ මොටෙයි වලින් එකට පැටළිලා තියෙන්නේ. (මොටෙයි කියන්නේ වී බීජයෙන් ඉල්සෙල්ලාම එන පුංචි මුල් වලට.) ඒවා විනාශ නොවෙන විදිහට අතින් වෙන් කරන්න ඕනේ. කැටිත්තක් හැටියට පැළවෙන්න අමාරුයිනේ. වී බීජ තවන් කරද්දී අපහසුතා ඇති නොවෙන විදිහට හැමදේම සකස් කරන එක වැදගත්. ඉන්පස්සේ සකස් කරගත්ත තවානේ වී ටික වපුරනවා. හැමතැනම ඒකාකාරී වෙන විදිහට පැළ වී ඉහින එක තමයි වී වපුරනවා කියන්නේ. වී ටික පැල වෙද්දී එකම ඝනත්වයක් තවාන පුරාම තියෙන විදිහට තමයි වී වපුරන්නේ.  තවානෙත් වතුර මට්ටම පාලනය කරන්න අවශ්‍ය වෙන නිසා කාණුවක් වගේ පහත්ව තියෙන පුංචි සුමට ඇලි කපනවා. පත්‍රයක තියෙන ජාලාකාර නාරටි වින්‍යාසයට මදක් සමාන වෙන විදිහට තමයි මේ ඇලි ටික හදන්නේ. වී වපුරන්න කලින් මේ ඇලි සකස් කරන්න ඕනේ. එතකොට තවානට ගලා එන ජලය පාලනය පහසු වෙනවා. තවානට වතුර ගලා එන තැනට කියන්නේ වක්කඩ කියලා. කුඹුරට වතුර හරවන තැනට කියන්නේත් වක්කඩ කියලා තමයි. අපේ ගම් පළාතේ වක්කඩ විවෘත කරල කුඹුරට වතුර හරවන එකට කියන්නේ වක්කඩ අත උස්සනවා කියලා. ටිකක් අමුතුයි නේ.  මේ ව්‍යවහාරේ කොහොම භාවිතයට ආවද කියන එක සම්බන්ධව මට කිසිම අදහසක් නෑ. හැබැයි මේ සමඟ බැඳුණු රසවත් සිදුවීම් නම් බොහෝමයි. මේ සිදුවීම් බොහෝමයකට මූණ පාලා තියෙන්නේ විවාහ අවාහ සිද්ධවෙලා අපේ ගමට පිටතින් ආව කට්ටියට කියලා කියන්න ඕනි නෑනේ ඉතින්, හිහ්....

එක සිද්ධියක් කියන්නම්කෝ, මේක හරියට රැග් එකක් වගේ. ඔන්න දවසක් හවස් වරුවක අළුත ගෙනා මනමාලිත් එක්ක අපේ ගමේ මහතුන් මාමා ගියාලු කුඹුර පැත්තේ. ඒ කාලේ අළුත් මනමාලිලා අද කාලේ ඈයෝ වගේ නෙවෙයිලු හොඳේ..... "මේ ඒයි, මං මේ වල් පැළ ටික උදුරනකන් ඔයාට පුළුවන්ද පොඩ්ඩක් උඩ පැත්තට ගිහිල්ලා වක්කඩ අත උස්සලා එන්න." ඉතිං මනමාලිත් හරිම හොඳ ස්වාමියාට කීකරු නිවිච්ච ඇත්තියක් වුණු නිසා කිසිම ප්‍රශ්නයක් අහන්නෙ නැතිව  කුඹුරේ ඉහළ පැත්තට ගියාලු. පැයක් හමාරක් ගියත් තමන්ගේ භාර්යා තොමෝ නැවත ආවේ නැති නිසා මේ නුවණක්කාර ස්වාමිපුරුෂයා ගියාලු ඈ කොහෙද කියල හොයල බලන්න. යනකොට එතුමී ඉන්නවාලු වක්කඩ ළඟ හිටගෙන අතකුත් උස්සගෙන. ඉතිරි ටික තම තමුන් කැමති විදිහකට හිතා ගන්න අවසර තිබේ.......

            තවන් කරගත්තු වී දවස් විසි එකක් විතර ගියාම ක්ෂේත්‍රයේ පැළ  කරගන්න පුළුවන්. මේ දවස් විසි එක ඇතුළත තවානේ වල් පැළ පාලනය කරන්න ඕනේ. කෘමි පාලනය කරන්න ඕනේ. වී පැළ ටික හොඳින් බලාගන්න ඕනේ. පැළවලට වඩාත්ම අවශ්‍ය කරන පෝෂකයක් වන නයිට්‍රිජන් සපයන්න ඕනි. පසේ නයිට්‍රිජන් ප්‍රමාණය ඉහළ නංවන්න යූරියා කියන පොහොර වර්ගය භාවිතා කරනවා. වී පැළ වැඩෙන අතරතුර කුඹුරෙ වැඩ රාශියක් කර ගන්න තියෙනවා. වල් වැවිලා අව්වට කර වෙලා තියෙන බිම ගොයම් පැල සකස් කර ගන්න මට්ටමට ගන්න ඕනි. ඒකට හුඟක් මහන්සි වෙන්නේ පිරිමි පාර්ශවයේ උදවිය. ඒකේ මුල්ම පියවර බිම් කෙටීම. පස් පෙරළලා බිම් කොටන්න ටිකක් අමාරුයි. පස තදට තිබුනොත් හුඟක් වෙලා යන වැඩක්. මට මතකයි අපේ කුඹුරු වල දවස් හතර පහ බිම් කෙටුවා. මේ දවස් වලට වැඩ කරන උදවියට දහයට තේ, දවල්ට කෑම සපයන එක කාන්තා පාර්ශවයේ වගකීම. මේ දවස් වලට දහයටත් දවල් ඉර මුදුන් වෙන වෙලාවටත්   අම්මගේ පිටිපස්සෙන් කුඹුරෙ යන එක තමයි මං කරන්නේ. ටිකක් තේරෙන වයසට එද්දී අම්මා මට තේ පෝච්චිය / වතුර පෝච්චිය අරගෙන යන්න දුන්නා. තවත ටික කාලයක් යද්දී, ඒ කියන්නේ ඕ ලෙවල් කරලා ගෙදර ඉන්න කාලේ කුඹුරට තේ අරන් යන රාජකාරිය අම්මා සම්පූර්ණයෙන්ම මට පැවරුවා.


බිම් කොටද්දී නියර සුද්ධ කරලා කුඹුර පිරිසිදුව සකස් කරන්නත් ඕනි. පස් පෙරලීමෙන් පස්සේ කුඹුරට වතුර හරවන්න ඕනි. ( වක්කඩ අත උස්සන්න ඕනි. හිහ්.....) සති දෙකක් විතර වතුර කුඹුරෙ රැඳෙනකොට වල් පැළෑටි දිරාපත් වෙලා පසට එකතු වෙනවා. එතකොට පස සරු වෙනවා. ඊට පස්සේ තියෙන්නේ කුඹුර හාන වැඩේ. බොහෝ වෙලාවට මී හරක් තමයි මේ වැඩේට භාවිතා කරන්නේ. ඒකට මී හරක් අයිතිකාර පුද්ගලයාගේ සහයෝගය ඕනි වෙනවා. කඳුකර ප්‍රදේශ නිසා, මේ පැත්තේ කුඹුරු වල ලියැදි පළලින් අඩුයි. හෙල්මළු ක්‍රමයට තමයි මෙහේ ලියැදි සකස් කරන්නේ. ඉහතින් තියෙන්නේ හෙල්මළු ක්‍රමයට සකස් කරපු කුඹුරක ඡායාරූපයක්. මේ කුඹුරු එතරම් විශාල ඒවා ‍නොවෙන නිසා බොහෝ විට මී හරක් බානක් එක කුඹුරකට සෑහෙනවා. මී හරක් බානක් කියන්නේ මී හරක් දෙන්නෙකුට. මේ දෙන්නව එක  ළඟින් තියලා එකට ඈඳනවා. දෙන්නගෙම බෙල්ලට ආසන්න තැනකදී හරහට වියගහ තියනවා. මී හරක් දෙන්නගේ  අතර මැදින් නගුල රඳවනවා. නගුල, වියගහ , මී හරක් බාන යන සියල්ල එකට සම්බන්ධ වෙන විදිහට එකට සම්බන්ධ කරනවා. මේ විදිහට සම්බන්ධ කරන ලණුවට කියන්නේ අමුතු වැල කියලයි. කුඹුරෙ බිම මෘදු වෙලා කැටිති ගැහිලා තියෙන පස් බුරුල් වෙන තරමට හාන්න ඕනි. මේ වැඩේ යන්ත්‍ර වලට පවරන කාලවකවානුවෙදි මං ගමේ හිටියා. බොහොම මෑතකදී තමයි ඒක සිද්ධ වුණේ. මේ යන්ත්‍රයට කියන නිවැරදි නම මට  හොයාගන්න බැරිවුණා. ඒත් අපේ ගමේ උදවිය මේ යන්ත්‍රෙට කීවේ, කුරුමිණියා  කියලා. අපේ ගෙදරත් මේ වර්ගයේ කුරුමිණියෙක් හිටියත් ඡායාරූපයක් ගන්න නම් බැරි වුණා. (කස්ටිය සමාවෙන්ඩ පීස්.... ආයේ ගෙදර ගිය දවසක කුරුමිණියාගේ ඡායාරූපයක් ගෙනවිත් පබිලිස් කොරන්ට බලාපොරොත්තු වෙමි.)



ඉහතින් දැක්වෙන්නේ කුඹුර හාන අවස්ථාවක්. කුඹුර හාන කටයුත්ත අවසන් වුනාට පස්සේ, පෝරු ලෑල්ලෙන් බිම සමතලා කරන්න ඕනි. පෝරු ලෑල්ල කියන්නේ අඩි දෙකහමාරක් තුනක් විතර දිග පැතලි ලෑල්ලක්. ඒකට උදැල්ලෙ මිට වගේ, ඊට වඩා පොඩ්ඩක් විතර දිගින් වැඩි, මහතින් අඩු මිටක් සවි කරගන්න ඕනි. පෝරු ලෑල්ල පාවිච්චි කරලා බිම සමතලා කරගන්න එකට කියන්නේ, පෝරු ගානවා කියලා. ඊළඟට කරන්න තියෙන්නේ, ලස්සනට නියරවල් ටික සකස් කරන්න ඕනේ. උදැල්ලෙන් තමයි මේ වැඩේ කරන්නේ. නියරවල් සකස් කරන විදිහෙන් ගොවි මහත්තයාගේ දක්ෂකම පලපුරුද්ද පෙන්නුම් කරනවා. කුඹුර හාන දවසෙදිම පෝරු ගාන වැඩෙයි නියරවල් සකස් කරන වැඩෙයි කරන්න පුළුවන් අවශ්‍ය තරම් පිරිසක් ඉන්නවා නම්. පහතින් තියෙන්නේ පෝරු ගාන දර්ශනයක ඡායාරූපයක්. ඊට පස්සේ ඉතින් පැළ හිටවන්න තමයි තියෙන්නේ....... ඒ විස්තරේ ඊළඟ පෝස්ටුවෙන් ලියන්නම්කෝ...... හැමෝටම ජය !!!