අපේ පැත්තේ ගොයම් වගාව - 3

              දැන් ඉතින් පැළ සිටුවීම. පැළ හිටවන දවසේ පාන්දරම කුඹුරු අයිතිකාර / වැඩකරන උදවිය පාන්දරම ඇවිත් පැළ තවාන ගලවන්න ඕනි. බොහෝ වෙලාවට කාන්තාවෝ මේ වැඩේට මුල් වෙනවා. දවල් දොළහ වගේ වෙද්දිත් පැළ ගලවලා ඉවර කරගන්න බැරි වුනොත් පිරිමි පාර්ශවේ උදවියත් සහයෝගය දක්වනවා. පැළ ගලවලා තවානෙම පැත්තක අහුරගන්න ඕනේ. පැළ තවාන ගලවන එක ගොඩක් වෙලාවට අමාරුයි. මුල් කැඩෙන්නෙ නැති විදිහට ගලවන්න ඕනි. පවුලේ ඥාති වෙන  කාන්තාවෝ, හිතවත් ඈයෝ, අහළ පහළ වෙල් වල උදවිය සහයෝගෙට එකතු වෙන්නේ මේ වෙලාවට තමා. අපේ අම්මාගයි තාත්තාගෙයි දෙන්නගෙම මුල් ගමේ අපි පදිංචි වෙලා ඉන්න නිසා, හිතවතුන් බොහෝමයි. ඉතින් ඒ සියළු දෙනාම වගේ මේ වෙලාවට එකතු වෙනවා. පැළ ගැලවීම අතරතුර අපේ පවුලේ කෙනෙකුට වගකීම් ටික පවරලා අම්මා මාත් එක්ක ගෙදර යනවා දවල් කෑම අරන් එන්න. ඒත් ඉතින් මේ වගේ දවස්වලට හැමෝටම ඇති වෙන්න කෑම හදන එක හිතාගන්න ටිකක් අමාරුයි. ඒ වෙලාවෙ කුඹුරෙ ඉන්න පිරිසටත් තව දහපහළොස් දෙනෙකුටත් ඇතිවෙන්න ගණන් හදාගෙන කෑම ගෙනියන්න ඕනේ. එතකොට විස්සක් විසි පහක් විතර ඉන්නවා. ඉතින් මේ කෑම තමයි මං ජීවිතේට කාලා තියෙන රහම කෑම. කවදාවත් අමතක නොවෙන රහක්. කැකුළු හාල් බත් එක්ක එළවළු දෙකක් නැත්තන් තුනක් තියෙනවා.

හ්ම්ම්ම්ම් මෙනු එක මෙන්න මෙහෙමයි ළමයි......

·                  කොල්ලු                       -          ( ඌව පළාතට ආවේනික ආහාර වර්ගයකි. කුරහන් තලප ආහාරයට ගැනීමේදි බහුලව මෙම ව්‍යාංජනය සකස් කරයි.)

·                  කිරිකොස්

·                  පොළොස්

·                  මඤ්ඤොක්කා කොළ මැල්ලුම

·                  පොල් සම්බෝල

·                  කරවල / හාල්මැස්සන් බැදුම

·                  මඤ්ඤොක්කා අල ව්‍යාංජනය

·                  පරිප්පු

·                  වට්ටක්කා

·                  ලුණු මිරිස්

මේ වර්ග වලින් දෙකක් නැත්නම් තුනක් අනිවාර්යයෙන් තියෙනවා. මඤ්ඤොක්කා කොළ මැල්ලුමයි පරිප්පුයි  තමයි මේ වර්ග වලින් මං ආසම. පැලේ වාඩි වෙලා කනකොට පුදුම රහයි. ඒ වෙලාවට මහන්සි වෙලා ඉන්න නිසා බඩගින්න උපරිමයි. කෑම රහට දැනෙන්නේ ඒ නිසා වෙන්න ඇති.

තමන්ගේ කුඹුරෙ ගොයම් හදන්න කලින් වෙන අයගේ කුඹුරු වැඩ කරනවානම් ඒකට උදව්වෙන්නත් යනවා. තව තමන් කුඹුරු වැඩ කරන්නේ නැතත් අනිත් අයට සහයෝගය දෙන්න යනවා. ඒ වගේම තමන්ගේ කුඹුරු වැඩ වලට එන හැමෝගෙම කුඹුරු වැඩ වලට උදව් කරන්න යනවා. මේ ක්‍රමයට තමයි අත්තම් ක්‍රමය කියන්නේ. පහුගිය පෝස්ට් එකේ, අහසෙන් බට කසුන් ඒ ගැන විමසලා තිබුණා. අපේ මව්තුමී ගිය අවුරුද්දේ උදව් කරපු අයගේ, ඊට කලින් අවුරුද්දේ උදව් කරපු අයගේ, ඊටත් කලින් අවුරුද්දේ උදව් කරපු අයගේ, ඊටත් ඊට කලින් අවුරුද්දේ උදව් කරපු අයගේ පැමිණීම් මතක තියාගෙන ඉඳලා ඒ අයට උදව් වෙන්න යනවා. නොආපු උදවියගේ, නොයන එක හරි නෑනේ පුතේ කියලා උදව් වෙන්න යනවා. තව සමහර වෙලාවට, ඒ මිනිස්සුන්ගේ හරිම හිත හොඳයි කියලා උදව් වෙන්න යනවා. ලොකු අම්මලාගේ, නැන්දලාගේ කුඹුරු වැඩ වලට උදව් කරන්න ආව අයටත් උදව්වට යනවා.............

එහෙම ගොහිල්ලා මුළු ගමටම උදව් වෙන්න යනවා. අපේ අම්මා විතරක් නෙවෙයි බහුතරයක් ගමේ උදවිය එහෙම තමයි. ඒ නිසා ඇත්තටම ඒ වැඩේ තියෙන බරපතලකම අඩු වෙනවා. තවානෙන් ගලව ගත්ත පැළ ටික මුළු කූඹුරටම පැතිරිලා යන විදිහට ගිහින් තියන්න ඕනේ. පැළ මිටි කොළ වලින් අල්ලගෙන,  ගිහින් දාන්න ඕනේ. මුළු කුඹුරෙම ඇවිදින්න වෙන නිසා ටිකක් අමාරු වැඩක්. හවස් වෙද්දී කකුල් දෙකට බාම් සරණයි තමයි. මමත් මේ වැඩේ පටන්ගන්න අවස්ථාවට සක්‍රීයව දායක වුණත් අවසන් කරන්න නම් දායක වෙලා නෑ. ඒ තරමට අමාරුයි වැඩේ.

ඊළඟට ඉතින් පැළ සිටුවිල්ල. එක ලියද්දකට හතර දෙනෙක් / පස් දෙනෙක්  විදිහට බෙදිලා ගිහිල්ලා පැළ සිටුවීම ආරම්භ කරනවා. ඉහතින් දැක්වෙන්නේ පැළ සිටුවන දර්ශනයක්. මේ වෙලාවෙදිත් කුඹුරු අයිතිකාරයා මුල් වෙන එක තමයි සිරිත. වැඩේ කොහොමහරි රෑ බෝවෙන්න කලින් ඉවර කරනවා කොයි කවුරුත් එක්ක එකතුවෙලා. අපි වගේ හිච්චි ඈයෝ ( ඒ කාලේ ) එක පුංචි ලියද්දක පැළ හිටවන්න එකතු වෙනවා. කියන්න දෙයක් නෑනේ අපේ පැළ සිටුවීම සම්බන්ධව.......

මං එකොළහ වසරේ ඉන්නකොට අපේ තාත්තායි අම්මායි දෙන්නම අසනීප වුණා. තාත්තා බයික් අනතුරක් නිසා මාස තුනක් විතර වෙද මහත්තයෙක් ළඟ ඉන්නකොට අම්මවත් හදිසි ශල්‍යකර්මයකට ලක් කළා. ඒ වෙද්දිත් කුඹුරු වැඩ කරන්න, වී තවන් දාලා තිබුණේ. වට් ටු ඩූ, අපේ ගෙදරින් පැළ හිටවන්න අත්තම් වලට යන්න උන්නු එකම එකා මම. බැරිමරගාතේ වුණත් මම අපේ ඥාති වුණු, අපිට උදව්වෙන හැමෝගෙම වගේ පැළ සිටුවීමට සහභාගී වුණා. වැඩිහිටි අයට වගේ ඉක්මනින් පැළ හදන්න බැරි වුණත් මමත් ඒ වැඩේ හරියටම කරලා තියෙනවා කියලා මතක් වෙද්දිත් මට සතුටුයි. මගෙන් අත්තම් වලට සහභගී වීමක් බලාපොරොත්තු නොවුණු අපේ ගමේ අය, එදා දක්වපු සහයෝගය ගැන ඇත්තටම මට සතුටු හිතුනා. වෙනදටත් වැඩිය කුඹුරු වැඩ වලට උදව්වට එදා පිරිස එකතු වුණා. ඒ දවස් ටිකේ හැමතිස්සෙම අපි ගැන හොයලා බලපු බහුතරයක් අය වගේම තාත්තාගේ රස්සාවෙන් ජීවත් වුණු අපි ඒ කාලේ කෑවද බීවද කියලවත් ඇහුවෙ නැති සුළුතරයක් දෙනාත් හිටියා කියන එක මට මතකයි. මේ අවුරුද්දේ තමයි පැළ ගලවන්න ගිහිල්ලා මගේ අත් දෙකේ පිට හම ගැලවිලා ගිහින් තුවාල වුණේ. කුඹුරු වැඩ කරද්දී ගතට උපරිමයෙන්ම මහන්සි දැනුනත්, හිතට පුදුම සැනසීමක් ලබන්න පුළුවන්. ඒක මං අත්දැකීමෙන්ම කියන්නේ. පැළ ගලවන්න වගේම හිටවද්දිත් දවසම වතුරෙ බැහැගෙන ඉන්න ඕනේ. සාමාන්‍යයෙන් කුඹුරු යායට තදින් අව්ව පායනවා. වෙල් යාය මැද ගස් බොහොම හිඟ නිසා දවසම අව්වේ. ඉතින් පහුවදාට හෙම්බිරිස්සා උණ.....  

මේ විදිහට පැළ ටික හිටවලා දවස් තුනක් හතරක් යනතුරු කුඹුරේ තෙතමනය රැඳන්න ඕනි. ඉන් පස්සේ පැළේ වැහෙන්නේ නැති තරමට ( අඟලක් / එක හමාරක් වගේ ) කුඹුරට වතුර හරවන්න ඕනි. සති තුනක් වගේ ගතවෙද්දි කුඹුරෙ වල් පැළ හටගන්නවා. වල් මර්ධනය වගේම කෘමි පළිබෝධකයින් පාලනයත් සිදු කරන එක වැදගත්. පැළේ හොඳට වැඩෙන්න අවශ්‍ය කරන පෝෂක වර්ග පොහොර ලෙස යෙදීම වැදගත්. දිනපතා කුඹුරේ වතුර රැඳෙන එක වැදගත්. මාස තුනක් විතර යද්දී ගොයම් කරල් පීදෙන්න පටන් ගන්නවා. මේ කාලෙදි ගොයම් මැස්සා, පුරුක් පණුවා වගේ පළිබෝධකයින්ගෙන් වගාවට හානි වෙන්න පුළුවන්. ඒ නිසා පළිබෝධ පාලනය සාර්ථකට සිදු කරන්නම ඕනේ.  කරල් පීදිලා මාසයකින් පස්සේ කරල් කිරිවැදීම සිද්ධ වෙනවා. කිරි වැදිලා මාසෙකට විතර පස්සේ කරල් රන්වන් පාටින් බැබළෙන්න ගන්නවා...

අස්වනු නෙලීම ඇතුළු විස්තර ඊළඟ පෝස්ටුවෙන් ගෙන එන්නම්...

එතෙක් ඔබට ජය !!!

අපේ පැත්තේ ගොයම් වගාව - 2

           

 කස්ටියම ගැත්තාට අනුකම්පාවෙන් සමාව ප්‍රදානය කරන සේක්වා. මේ විස්තරේ ලියන්න ප්‍රමාදවීමට හේතු ඉදිරිපත් කරමි. මෙම විස්තරය නිවැරදිව දෝෂ අවම වන පරිදි ලිවීම අත්‍යවශ්‍ය බැවින් නිවැරදි තොරතුරු විමසා මං තුමී විසින් පසුගිය දොහක මපියා හට දුරබනුවෙන් ඇමතුමක් ගතිමි. එතුමා ඒ අවස්ථාවේදී අතිශය ප්‍රකෝපකාරී මූඩ් එකක සිට ඇති බැවින් මාගේ ගැටළු සියල්ලට පිළිතුරු වෙනුවට දුරබනුව විසන්ධි වීමක් සිදු වුයේ "ගෙදර ඇවිත් ඔය විස්තරේ අහගන්න පුතා" යනුවෙන් ලබාදුන් පිළිවදනක් ද සමගිනි. නිදහස් දිනට පෙර දින සවස ගොම්මන් යාමයේ මා නිවසට ගොඩවදින විට එහි තිබුණේ ගිනිවිජ්ජුම්බරයක සලකුණුය. නිවසේ අළුත්වැඩියා කටයුතු රාශියක් මපියා හා මව විසින් ආරම්භ කර තිබුණි. ඒ සියළු වැඩ කටයුතු අතරින් ඒ දෙපළ මා හට අවශ්‍ය තොරතුරු රාශියක් සැපයු බව මේ අවස්ථාවේදී කාරුණිකව සිහිපත් කරමි.

         

   කලින් පෝස්ටුව ඉවර කලේ බිත්තර වී පැළ කර ගැනීමෙන්. . කට්ටියට මතක ඇති කියලා හිතනවා. ඉහතින් තියෙන්නේ පැල තවානක ඡායාරූපයක්. මේ විදිහට පැළ වෙන්න දැම්ම බිත්තර වී වලින් දවස් පහක් විතර පහුවුණාම පැළවුණු වී ලබාගන්න පුළුවන්. ඔක්කොම එකට ගොඩගහලා තියෙන නිසා  වී ටික ඒවගේ මොටෙයි වලින් එකට පැටළිලා තියෙන්නේ. (මොටෙයි කියන්නේ වී බීජයෙන් ඉල්සෙල්ලාම එන පුංචි මුල් වලට.) ඒවා විනාශ නොවෙන විදිහට අතින් වෙන් කරන්න ඕනේ. කැටිත්තක් හැටියට පැළවෙන්න අමාරුයිනේ. වී බීජ තවන් කරද්දී අපහසුතා ඇති නොවෙන විදිහට හැමදේම සකස් කරන එක වැදගත්. ඉන්පස්සේ සකස් කරගත්ත තවානේ වී ටික වපුරනවා. හැමතැනම ඒකාකාරී වෙන විදිහට පැළ වී ඉහින එක තමයි වී වපුරනවා කියන්නේ. වී ටික පැල වෙද්දී එකම ඝනත්වයක් තවාන පුරාම තියෙන විදිහට තමයි වී වපුරන්නේ.  තවානෙත් වතුර මට්ටම පාලනය කරන්න අවශ්‍ය වෙන නිසා කාණුවක් වගේ පහත්ව තියෙන පුංචි සුමට ඇලි කපනවා. පත්‍රයක තියෙන ජාලාකාර නාරටි වින්‍යාසයට මදක් සමාන වෙන විදිහට තමයි මේ ඇලි ටික හදන්නේ. වී වපුරන්න කලින් මේ ඇලි සකස් කරන්න ඕනේ. එතකොට තවානට ගලා එන ජලය පාලනය පහසු වෙනවා. තවානට වතුර ගලා එන තැනට කියන්නේ වක්කඩ කියලා. කුඹුරට වතුර හරවන තැනට කියන්නේත් වක්කඩ කියලා තමයි. අපේ ගම් පළාතේ වක්කඩ විවෘත කරල කුඹුරට වතුර හරවන එකට කියන්නේ “වක්කඩ අත උස්සනවා” කියලා. ටිකක් අමුතුයි නේ.  මේ ව්‍යවහාරේ කොහොම භාවිතයට ආවද කියන එක සම්බන්ධව මට කිසිම අදහසක් නෑ. හැබැයි මේ සමඟ බැඳුණු රසවත් සිදුවීම් නම් බොහෝමයි. මේ සිදුවීම් බොහෝමයකට මූණ පාලා තියෙන්නේ විවාහ අවාහ සිද්ධවෙලා අපේ ගමට පිටතින් ආව කට්ටියට කියලා කියන්න ඕනි නෑනේ ඉතින්, හිහ්....

එක සිද්ධියක් කියන්නම්කෝ, මේක හරියට රැග් එකක් වගේ. ඔන්න දවසක් හවස් වරුවක අළුත ගෙනා මනමාලිත් එක්ක අපේ ගමේ මහතුන් මාමා ගියාලු කුඹුර පැත්තේ. ඒ කාලේ අළුත් මනමාලිලා අද කාලේ ඈයෝ වගේ නෙවෙයිලු හොඳේ..... "මේ ඒයි, මං මේ වල් පැළ ටික උදුරනකන් ඔයාට පුළුවන්ද පොඩ්ඩක් උඩ පැත්තට ගිහිල්ලා වක්කඩ අත උස්සලා එන්න." ඉතිං මනමාලිත් හරිම හොඳ ස්වාමියාට කීකරු නිවිච්ච ඇත්තියක් වුණු නිසා කිසිම ප්‍රශ්නයක් අහන්නෙ නැතිව  කුඹුරේ ඉහළ පැත්තට ගියාලු. පැයක් හමාරක් ගියත් තමන්ගේ භාර්යා තොමෝ නැවත ආවේ නැති නිසා මේ නුවණක්කාර ස්වාමිපුරුෂයා ගියාලු ඈ කොහෙද කියල හොයල බලන්න. යනකොට එතුමී ඉන්නවාලු වක්කඩ ළඟ හිටගෙන අතකුත් උස්සගෙන. ඉතිරි ටික තම තමුන් කැමති විදිහකට හිතා ගන්න අවසර තිබේ.......

            තවන් කරගත්තු වී දවස් විසි එකක් විතර ගියාම ක්ෂේත්‍රයේ පැළ  කරගන්න පුළුවන්. මේ දවස් විසි එක ඇතුළත තවානේ වල් පැළ පාලනය කරන්න ඕනේ. කෘමි පාලනය කරන්න ඕනේ. වී පැළ ටික හොඳින් බලාගන්න ඕනේ. පැළවලට වඩාත්ම අවශ්‍ය කරන පෝෂකයක් වන නයිට්‍රිජන් සපයන්න ඕනි. පසේ නයිට්‍රිජන් ප්‍රමාණය ඉහළ නංවන්න යූරියා කියන පොහොර වර්ගය භාවිතා කරනවා. වී පැළ වැඩෙන අතරතුර කුඹුරෙ වැඩ රාශියක් කර ගන්න තියෙනවා. වල් වැවිලා අව්වට කර වෙලා තියෙන බිම ගොයම් පැල සකස් කර ගන්න මට්ටමට ගන්න ඕනි. ඒකට හුඟක් මහන්සි වෙන්නේ පිරිමි පාර්ශවයේ උදවිය. ඒකේ මුල්ම පියවර බිම් කෙටීම. පස් පෙරළලා බිම් කොටන්න ටිකක් අමාරුයි. පස තදට තිබුනොත් හුඟක් වෙලා යන වැඩක්. මට මතකයි අපේ කුඹුරු වල දවස් හතර පහ බිම් කෙටුවා. මේ දවස් වලට වැඩ කරන උදවියට දහයට තේ, දවල්ට කෑම සපයන එක කාන්තා පාර්ශවයේ වගකීම. මේ දවස් වලට දහයටත් දවල් ඉර මුදුන් වෙන වෙලාවටත්   අම්මගේ පිටිපස්සෙන් කුඹුරෙ යන එක තමයි මං කරන්නේ. ටිකක් තේරෙන වයසට එද්දී අම්මා මට තේ පෝච්චිය / වතුර පෝච්චිය අරගෙන යන්න දුන්නා. තවත ටික කාලයක් යද්දී, ඒ කියන්නේ ඕ ලෙවල් කරලා ගෙදර ඉන්න කාලේ කුඹුරට තේ අරන් යන රාජකාරිය අම්මා සම්පූර්ණයෙන්ම මට පැවරුවා.

බිම් කොටද්දී නියර සුද්ධ කරලා කුඹුර පිරිසිදුව සකස් කරන්නත් ඕනි. පස් පෙරලීමෙන් පස්සේ කුඹුරට වතුර හරවන්න ඕනි. ( වක්කඩ අත උස්සන්න ඕනි. හිහ්.....) සති දෙකක් විතර වතුර කුඹුරෙ රැඳෙනකොට වල් පැළෑටි දිරාපත් වෙලා පසට එකතු වෙනවා. එතකොට පස සරු වෙනවා. ඊට පස්සේ තියෙන්නේ කුඹුර හාන වැඩේ. බොහෝ වෙලාවට මී හරක් තමයි මේ වැඩේට භාවිතා කරන්නේ. ඒකට මී හරක් අයිතිකාර පුද්ගලයාගේ සහයෝගය ඕනි වෙනවා. කඳුකර ප්‍රදේශ නිසා, මේ පැත්තේ කුඹුරු වල ලියැදි පළලින් අඩුයි. හෙල්මළු ක්‍රමයට තමයි මෙහේ ලියැදි සකස් කරන්නේ. ඉහතින් තියෙන්නේ හෙල්මළු ක්‍රමයට සකස් කරපු කුඹුරක ඡායාරූපයක්. මේ කුඹුරු එතරම් විශාල ඒවා ‍නොවෙන නිසා බොහෝ විට මී හරක් බානක් එක කුඹුරකට සෑහෙනවා. මී හරක් බානක් කියන්නේ මී හරක් දෙන්නෙකුට. මේ දෙන්නව එක  ළඟින් තියලා එකට ඈඳනවා. දෙන්නගෙම බෙල්ලට ආසන්න තැනකදී හරහට වියගහ තියනවා. මී හරක් දෙන්නගේ  අතර මැදින් නගුල රඳවනවා. නගුල, වියගහ , මී හරක් බාන යන සියල්ල එකට සම්බන්ධ වෙන විදිහට එකට සම්බන්ධ කරනවා. මේ විදිහට සම්බන්ධ කරන ලණුවට කියන්නේ “අමුතු වැල” කියලයි. කුඹුරෙ බිම මෘදු වෙලා කැටිති ගැහිලා තියෙන පස් බුරුල් වෙන තරමට හාන්න ඕනි. මේ වැඩේ යන්ත්‍ර වලට පවරන කාලවකවානුවෙදි මං ගමේ හිටියා. බොහොම මෑතකදී තමයි ඒක සිද්ධ වුණේ. මේ යන්ත්‍රයට කියන නිවැරදි නම මට  හොයාගන්න බැරිවුණා. ඒත් අපේ ගමේ උදවිය මේ යන්ත්‍රෙට කීවේ, කුරුමිණියා  කියලා. අපේ ගෙදරත් මේ වර්ගයේ කුරුමිණියෙක් හිටියත් ඡායාරූපයක් ගන්න නම් බැරි වුණා. (කස්ටිය සමාවෙන්ඩ පීස්.... ආයේ ගෙදර ගිය දවසක කුරුමිණියාගේ ඡායාරූපයක් ගෙනවිත් පබිලිස් කොරන්ට බලාපොරොත්තු වෙමි.)

ඉහතින් දැක්වෙන්නේ කුඹුර හාන අවස්ථාවක්. කුඹුර හාන කටයුත්ත අවසන් වුනාට පස්සේ, පෝරු ලෑල්ලෙන් බිම සමතලා කරන්න ඕනි. පෝරු ලෑල්ල කියන්නේ අඩි දෙකහමාරක් තුනක් විතර දිග පැතලි ලෑල්ලක්. ඒකට උදැල්ලෙ මිට වගේ, ඊට වඩා පොඩ්ඩක් විතර දිගින් වැඩි, මහතින් අඩු මිටක් සවි කරගන්න ඕනි. පෝරු ලෑල්ල පාවිච්චි කරලා බිම සමතලා කරගන්න එකට කියන්නේ, පෝරු ගානවා කියලා. ඊළඟට කරන්න තියෙන්නේ, ලස්සනට නියරවල් ටික සකස් කරන්න ඕනේ. උදැල්ලෙන් තමයි මේ වැඩේ කරන්නේ. නියරවල් සකස් කරන විදිහෙන් ගොවි මහත්තයාගේ දක්ෂකම පලපුරුද්ද පෙන්නුම් කරනවා. කුඹුර හාන දවසෙදිම පෝරු ගාන වැඩෙයි නියරවල් සකස් කරන වැඩෙයි කරන්න පුළුවන් අවශ්‍ය තරම් පිරිසක් ඉන්නවා නම්. පහතින් තියෙන්නේ පෝරු ගාන දර්ශනයක ඡායාරූපයක්. ඊට පස්සේ ඉතින් පැළ හිටවන්න තමයි තියෙන්නේ....... ඒ විස්තරේ ඊළඟ පෝස්ටුවෙන් ලියන්නම්කෝ...... හැමෝටම ජය !!!

පාරමී දම් (ඇගේ මතක - 2)

අහංකාර ඔය නෙතු ළඟ

මොහොතක් මට නතර වෙන්න

සිනා පිරුණු ඔය මුව ළඟ

මොහොතක් දොඩමළුව ඉන්න

සසර කතර ගිම් සනසන

පවනක් වී ළඟින් ඉන්න

පෙරුම් පිරුවා කල්ප කලක්

තත්පරයක් ඔබෙම වෙන්න

.................................... අනූ creation.............................

ප.ලි.     -         වදන් පෙලෙහි හිමිකම අනූ සතුය. ගොයම් වගාවේ ඉතිරි කොටස ඊළඟ පෝස්ටුවෙන් බලාපොරොත්තු වන්න. 

අපේ පැත්තේ ගොයම් වගාව - 1

මේනකයාගේ ගොඩේ කතා ටික කියෝලා මේන් මේ ටික මතක් වුණා මට. අපේ ගමත් ගොවි ගමක්. ඒ කියන්නේ ගමේ බහුතරයක් දෙනා කරන්නේ ගොවිතැන්. මේ කියෝන බොහෝ දෙනා දන්නවා ඇතිනේ බණ්ඩාරවෙල කියන්නේ එළවළු, මල් වවන පළාතක්. ඉතිං අවුරුද්ද පුරාම අපේ ගමේ ගොවියෝ කන්න භේදයකින්  තොරවම එළවළු හදනවා.  බෝංචියි තක්කාලියි තමයි අපේ පැත්තේ ගොවියන්ගේ ෆේවරිට්. අපේ පැත්තේ දේශගුණයට පසේ ස්වභාවයට ගැලපෙන, එයාලාට ලාභයක් ගන්න පුළුවන් එළවළු වර්ග විදිහට එයාලා දකින්නේ ඒ එළවළු වර්ග දෙක විතරයි. ඒ කතාව එක පැත්තකින් ඇත්ත කියල මටත් හිතෙනවා. ඒ වගේම මේ එළවළු වර්ග දෙක වගා කිරීම පිළිබඳ විශේෂඥ ගොවි මහත්තුරු අපේ ගමේ ඉන්නවා. කලාතුරකින් කැරට්, ගෝවා, අල, මාළු මිරිස්, බීට් වගා කරන අයත් ඉන්නවා. ගොඩක් අයගේ කුඹුරු වල වට්ටක්කා, පිපිඤ්ඤා, ඉරිඟු, අමු මිරිස්, අබ, මඤ්ඤොක්කා, නෝකෝල් පැළයක් දෙකක් තියෙනවා. ඒවා වවන්නේ වාණිජ පරමාර්ථයකින් නෙවෙයි. එදිනෙදා පරිභෝජනයට.

දැනට අවුරුදු දහයකට විතර ඉස්සර අපේ ගමේ කුඹුරු යායම රන්වන් ගොයම් කරලින් බර වෙන කාලයක්  තිබුණා. දැනටත් සමහර ගොවි මහත්තුරු පරණ පුරුදු විදිහට අවුරුද්දකට වතාවක් ගොයම් වගා කරනවා. ඒත් බහුතරයක් දෙනාට ඒ පුරුද්ද මගඇරිලම ගිහිල්ලා. ගොයම් වගා කරන කාලෙට වෙල් යායම බලන්න ලස්සනයි. මද සුළඟත් එක්ක ගොයම් කරල් නැළවෙන විදිහ හරිම චමත්කාරයි. ඒ සුන්දරත්වය වෙන කිසිම දේකට සම කරන්න මට බෑ. අපි දහම් පාසල් යන්නේ මේ වෙල මැද්දෙන් තමයි. මේ ගමනට අපි කට්ටිය දහදෙනෙක් විතර එකතු වුණා. අපේ පැත්තෙන් දහම් පාසල් යන සැට් එක. පුංචිම එකා මම. කියන්න දෙයක් නෑනේ සැට් එක ඇතුලේ මට තිබුණු තත්වෙ. මම වෙල් යාය මැද්දෙ වැටුණොත් විතරයි කවුරුත් මගේ අදහස් විමසන්නේ, ඒත් එකම එක ප්‍රශ්නයයි අහන්නේ.

"රිදුනද?"

 "රිදුනෙ නෑ" කීවොත් "අවුලක් නෑනේ, එහෙනං යං."

"රිදුනා" කීවොත් "කරන්න දෙයක් නෑ, යං ගෙදර."  

රිදුනත් එකයි නැතත් එකයි. හිහ්

දහම් පාසල පටන්ගන්න වෙලාවට බස් එකේ යන්න සීසන් ටිකට් එක තිබුණත් අපි හැමදාමත් ගියේ පයින්. උදේ ගෙදරින් එද්දී සීතලේ ගැහෙන අපි අඩිය ඉක්මන් කරල එනවා. එතකොට සීතල ටිකක් අඩු වෙන නිසා. ඒත් වෙල් යාය මැදින් එද්දී හැමෝගෙම ළමාසාරි වල , සරම් වල පහළ ටික පින්නට තෙමිලා. කකුල් ගැහෙන තරමට සීතලයි ඒ වෙලාවට. ඒ  කන්ද උඩින් ඉර පායගෙන එද්දී අපි හරියටම වෙල් යාය මැද. අපි ඉතින් ටික වෙලාවක් අව්වේ හිටගෙන සීතල මකා ගන්නවා. පරක්කු වෙලා කියලා හිතුණු ගමන් ආයෙත් ඉක්මනින් ඇවිදගෙන යනවා. ඒ අතරේ හෙමින්ම වී කරලක් කඩාගෙන වී ඇටයක් හපල බලනවා ගොයම කිරි වැදිලද කියලා. වී පොතු උගුරේ හිරකරගන්නේ නැතිව මේ වැඩේ කරන එක ටිකක් අමාරුයි. ලාවට කිරි රහක් දැනුණොත් කට්ටියටම සතුටුයි. ගොයම් කරල් දෙකක් කඩාගෙන වී ඇට වල කිරි රහ විඳිමින්ම අපි පන්සල දිහාට ඇදෙනවා. දහම් පාසලට යද්දී සුදු ඇඳුමින් බාගයක්ම තෙමිලා. කිළුටු වෙලා. ඒත් අපි ඒ ගැන එච්චර හිතුවේ නෑ. දහම් පාසලට ආවනේ කොහොමහරි. නෑවිත් ඉන්නවාට වඩා කොහොමහරි එන එක හොඳයිනේ. ආපහු ගෙදර යද්දිත් මේ විදිහමයි. වෙනසකට තිබ්බේ සීතල නැතිකම විතරයි. අපේ දහම් පාසල එකොළහමාර වෙද්දී ඇරෙනවා. ඉන්ටවල් එකක් තිබුණත් කවදාවත් කවුරුත්ම කෑම ගෙනාවේ නෑ. ඉතින් ආපහු යද්දී හැමෝටම බඩගිනියි. එළවළු වගා කරන කාලයට ආපහු යද්දි නියර දෙපැත්තේ කුඹුරු වල ති‍යෙන දේවල් භූක්ති විඳින්න අපි කවදාවත් දෙපාරක් හිතුවේ නෑ. බෝංචි, තක්කාලි, කැරට්, ඉරිඟු, පිපිඤ්ඤා අතට අහුවෙන දෙයක් අපි කඩාගත්තා. ඒක හොරකම් කිරිල්ලක් නෙවෙයි. කුඹුරු අයිතිකාර කවුරුහරි හිටියොත්,

"නැන්දේ, බෝංචි කරලක් කඩා ගන්නද?" අහන පමාව විතරයි.

" හා පුතේ."

 ඒත් සමහර අය නම් එහෙම නෑ. ඒ වෙලාවට අපේ එහා ගෙදර පොඩි අයියා කෑ ගහනවා, "පරලෝකෙට එළවළු එකතු කරනවා" කියලා. ඊළඟට අපිවත් දමලා දුවල ගිහින් එයා නතර වෙන්නේ ගෙදර තමයි.

උදේටයි දවාලටයි සිද්ධවෙන මේ ගමනට පැයක් විතර ගත කරනවා අපි. මොකෝ ගෙදර ආවා කියලා විශේෂ වැඩ මුකුත් තිබුණ කියලයැ. හවසට ආයෙමත් අපි සැට් එකම එහා ගෙදර මිදුලට එකතු වෙනවා. ඇඳිරි වැටෙනකල්ම සෙල්ලම.

         අපේ ගෙදරට උඩ පැත්තෙන් පාර. ඊටත් උඩින් රජයේ වන වගාව. අපේ පැත්තේ උදවිය ඔය වන වගාවට කියන්නේ බ්ලොක් එක කියලා. ආච්චිලා කියන්නේ බොලොක්කේ කියලා. මං පුංචි කාලේ ඒ පැත්තේ හදලා තිබුණේ පයිනස්. ( pine ) ඉතිං අපි සමහරදාට පයිනස් කෑල්ලට යනවා සෙල්ලම් කරන්න. උදේ ගියාම ආයෙත් එන්නේ දවල් කෑමට. ඊට පස්සේ ආයෙමත් හවස තේ බොන වෙලාවට අම්මලා කථා කරනකල්ම සෙල්ලම. ඒ කාලේ ඉස්කෝලේ යනවාට අමතරව සෙල්ලම් කලාට වඩා වැඩි දෙයක් අපි කලේම නැද්ද කොහෙද,

කිය කියා හිටියේ අපේ පැත්තේ වගාව ගැන නේ.... හිහ්, ටිකක් අමතක වුණා.

වගාව පටන් ගන්න කලින් පැළ තවානක් සකස් කරගන්න ඕනේ. මේ පැත්තේ පැළ වී කුඹුරට කෙලින්ම ඉහින්නේ නෑ. තවානක පැළ කරගෙන ඉන් පස්සේ තමයි පැළ හදන්නේ. හොඳ පළපුරුදු ගොවි මහත්තයෙක්ට මේ වැඩේට ආරාධනා කරනවා. මොන දේටත් ආරම්භය සුභ වෙන්න ඕනිනේ. උදැල්ලෙන්ම රළු පොළව සුමට කරලා අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට වතුර හරවලා තවාන සකස් කර ගන්නවා. මේ තවාන සකස් කිරීම හරි විදිහට සිදු වුණේ නැත්නම් පස්සේ පැළ ගලවන්න අමාරු වෙනවා.

ගොයම් වගා කිරිල්ලේ මුල්ම පියවර බිත්තර වී සපයගෙන ඒවා පැල කරගන්න එකනේ. මේනක තුමා විස්තර කලාට වඩා අපේ පැත්තේ බිත්තර වී පැළ කරගැනීමේ විධි ක්‍රමය ටිකක් වෙනස්. ගන්නේ නම් හොඳම වී තමයි. බිත්තර වී වතුරෙ දවස් භාගයක් විතර පෙඟෙන්න තියලා ඉවතට ගන්නවා. ඒ වැඩේට කියන්නේ වී ගොඩ දානවා කියලා. ඉන්පස්සේ ගෝනියක දාලා හොඳට ගැට ගහලා තියෙනවා. පහුවදා ඒවා ගොම, තුඹ කොල යුෂ මිශ්‍ර කළ වතුරෙත් එක්ක මිශ්‍ර කරලා ආපහු වතුර බේරලා අරගෙන කෙසෙල් කොල අතුරපු මුල්ලක ගොඩ ගහනවා. පස්සේ ගෝනි වලින් වහනවා. බිත්තර වී ටික උණුසුමට තෙතට තියෙන්න ඕනේ. එතකොට ඉක්මනින් උසස් තත්වයේ පැළ වී ලබාගන්න පුළුවන්. මේ වැඩේට කියන්නේ වී යාන් කරනවා කියලයි. අපේ අම්මයි තාත්තයි දෙන්නා එක්ක වී යාන් කරනවා මට මතකයි. දවස් පහකට විතර පස්සේ පැළවුණු බිත්තර වී ටික තවන් කරන්න පුළුවන්. සැරින් සැරේ ගොනියක කොනක් අයින් කරලා වී පැළ වෙලාද කියලා බලන එක තමයි ඉතිං මගේ වැඩේ.

බිම් සකස් කිරිල්ලයි ගොයම් හැදිල්ලයි ඊළඟ පොස්ටුවෙන්, එතකන් ජය !!!


ප. ලි. - ඉහතින් දාල තියෙන පින්තූර දෙකම පයිනස් ශාකය. හොයා ගත්තේ ගූගල් දෙයියගේ පිහිටෙන්. මේ විශේෂයට අමතරව තවත් පයිනස් විශේෂ  රාශියක් තියෙනවා කියල ගූගල් දෙයියා මගින් දැන ගත්තා.

සැමරුම

මැදපු ලී අල්මාරිය උඩ

තාමත් ලස්සනට දිලිහෙන

පාළුවෙන් තනිකමින් පිරුණු

පාට පාට මාළුවෝ ජෝඩුව

කිරි අම්මා..

හැමදාමත් හවස්වරුව ගතවෙන ගතවෙන පාළු ස්වභාවය ඈට ඉහිලුම් නොදෙන තරම් වැඩි වෙලා තිබුණා. ඉස්සර පොඩි දරුවො දෙන්නත් එක්ක ගෙවන හවස්යාමයේ සොඳුරු මතක, රිදුම්දෙන හදවත පාරවමින් මහ කළු ගලක් වගේ පපුව ඇතුළට කිඳා බහිනවා ඈට දැණුනා. දරුවෝ මතක් වෙද්දී පපුව රිදෙන්නේ දරු දුකට වෙන්නැති. ඕවා තේරුම්-බේරුම් කරල වෙන් කරගන්න තරම් මානසික මට්ටමක් ඈට තිබුණේ නෑ.

ඉස්සර වගේ අතපය වාරු නොවුණත් උදව්වට ඉන්න විමලාගේ පිහිටෙන් හැමදේම කර ගන්න සුදුමැණිකෙට පුළුවන් වුණා. සුදු මහත්තයා මේ ලෝකේ හැරගිය දවසේ ඉඳල ගෙයි තිබුණු පාළු ගතිය මකන්න  පුංචි මහත්තයාටවත් රෝසි මැණිකෙටවත් බැරි වුණේ ඇයි ද කියන්න සුදුමැණිකෙට තේරුමක් තිබුණේ නෑ. විමලාවතී කියන හැටියට නම් ඒ හිතේ පාළුව ලු. ඇත්ත...... සුදු මහත්තයා නිසා ඇති වෙච්චි හිතේ පාළුව දරුවන්ට මකන්න බෑ.

වලව්වේ සුදු මහත්තයට පෙම් බැන්ඳේ, කවදා ඉඳන්ද කියලා අවබෝධයක් ඈට තිබුණේ නෑ. ඒත් දන්න දා ඉඳල ඒක එහෙම තමයි. මතක ඇති කාලෙක ඉඳල සුදූ කෙල්ල, වලව්වේ සුදු මහත්තයට ලෙන්ගතු වුණා. ඉස්සර වලව්වේ වැඩ කරල අම්මායි අප්පච්චියි දෙන්න එක්ක හම්බකරල ගේන හැමදේම සුදූට. පවුලේ එකම දැරිවි වෙච්චි ඈ, හැදුනේ වැඩුනේ වලව්වේ සුදු මහත්තය එක්කමයි. එකම පන්තියේ හිටිය මේ දෙන්න, හවසට වලව්වේ අඹ ගහ යට සීතල ගල් පොත්තේ වාඩි වෙලා පාඩම් වැඩ කරනවා. අම්මගේ අතින් රහට හැදෙන කෝපි කෝප්පය දෙන්නගෙම මහන්සිය නිවලා දැම්මා. නිවාඩු දවසට සෙල්ලම් කරන්නත් මේ දෙන්නට තහංචියක් තිබුණේ නෑ.

*********

“විමලාවතියෝ..... කෝපි කෝප්පයක් බොමුද ?”

පරණ මතකයන් එක්ක තනිවුණු සුදු මැණිකේ කෝපි කෝප්පයත් අරගෙන  අඹ ගහ යට ගල් තලාවට ගියා. ඉස්සර වගේම ගල් තලාව තාම හීතලයි. ඒත් අනිත් හැමදේම............................

*******************

වලව්වෙ හාමු මහත්තයාත් ලොකු නෝනාත් දෙන්නම  ජීවත්ව ඉන්න කාලෙදී, යෝජනා කරල තිබුණු විදිහටමමැණිකෙ කෙනෙක්වලව්වට කැන්දන් ආව සුදු මහත්තයා කෙමෙන් තැන්පත් ගති ඇති නිවුණු මනුස්සයෙක් වුණා. අම්මත් අප්පච්චිත් හේනෙදී අලියා ගහල මේ ලෝකේ හැරගියාන් පස්සේ වලව්වේ පදිංචියට ආව සුදු කෙල්ල කුස්සි අම්මාගේ කාමරේ පදිංචි වුණා. ඒ වෙද්දි වලව්වේ උයනගෙයි රාජකාරි ඔක්කොම වගේ ඉටු වුණේ සුදූගේ අතින්. සුදු මහත්තයා සැපෙන් සනීපෙන් ඉන්නවා පෙනුණු සුදූ කෙල්ලත් සැනසීමෙන් ජීවත් වුණා. සුදු මහත්තයා එක්ක ආව,යසෝ මැණිකේ සුදු මහත්තයට අපූරුවට ගැලපෙන රන් රූපයක් තිබුණු උත්තමාවියක් වුණා. හැමදාමත් සුදූ ගැනත් වලව්ව ගැනත් හොයල බැලුවා. කොයියම්ම වෙලාවකවත් කිසිම අඩුපාඩුවක් ඇති නොවෙන විදිහට වලව්ව බලාකියාගත්ත ඈ, හැමෝටම කරුණාවන්ත වුණා.

**********

“සුදු මැණිකෙ දන්නවද පහළ වත්තේ මැගියට දරුවෙක් හම්බුවෙලා. පස්වෙනියද කොහෙද, දෙන්න මැණිකේ කෝප්පේ….”

“ආ....”   හිනා වෙවී බලන් ඉන්න විමලාවතී දිහාට ඈ කෝප්පේ දික් කලා.

ඔලොක්කුවට හිනාවෙමින් විමලාවතී කීව කාරණේ, ඈ උඩු යටිකුරු කරලා බැලුවා. විමලාවතීට වගේ හිනාවෙන්න කාරණයක් හෙව්වා....ම්හු... නෑනේ. විමලට පිස්සුද කොහෙද. ඒත් එකපාරම හෙනයක් කෙටුවා වගේ සුදු මැණිකෙගේ හිතේ පරණ මතක දෝංකාර දෙන්න පටන් ගත්තා. දෙයියනේ යසෝ මැණිකේ...

***********

නොහිතූ විදිහට තමුන්ගේ පළමු දරුවා බිහිකරන මොහොතේ මේ ලෝකෙන් සමුගන්න යසෝ මැණිකෙට සිදුවුණා. දරුවා ගැන හොයලා බලන්න සුදූ කෙල්ල හිටියා. තමන්ගේ වයසටත් වඩා හපනෙක් වුණු පුංචි මහත්තයාට වලව්වේ හැමෝම වගේම ගමේ උදවියත් ඇඟෑළුම්කම් පෑවා. ටික දවසකින් සුදූගේ මුළු ලෝකයම වුණේ ඒ පුංචි දරුවා..

අම්මා මේ ලෝකේ නැති වුණත් තමාගේ හැමදේම අම්මා කෙනෙක් වගේ හොයල බලලා තමන්ට ආදරෙන් සලකන සුදූව පුංචි මහත්තයා විසින් සුදුඅම්මා බවට පත් කළා. යසෝ මැණිකෙගේ වියෝවත් එක්ක කෙමෙන් කෙමෙන් ලෝකෙන් වහං වෙන්න හදන සුදු මහත්තයා ගැන ඈ විස්සෝප වුණා. හැමදාමත් වගේ ඈ සුදු මහත්තයගේ ළඟින්ම උන්නා.

***********

නෑ නෑ යසෝ මැණිකේ මැරුන්නෑනේ, ඔය පුංචි මහත්තයා එක්ක හොඳට සෙල්ලම් කලේ... ආ.... නෑනේ..... ඒ මං නේ. එතකොට මැරුනේ කවුද, සුදු මහත්තයද, නෑ..... යසෝ මැණිකේ තමයි අපිව දාලා ගියේ.... එතකොට වලව්වේ ලොකු මහත්තයයි නෝනයි.... එයාල තමයි මැරුණේ.... එහෙනං අපේ ගෙදර ඇයි සුදු කොඩි දැම්මේ..... අම්මයි අප්පච්චියිද මැරුණේ, ඊයේ හවස හැමෝම හිටියේ....ඒත් දැන් කවුරුත් නෑනේ......

“සුදු මැණිකේ ගෙට යන්කෝ දැන්, අව්ව සැරයි.....”

“කවුද මැරුණේ විමලෝ ???”

“කවුරුත් නෑ සුදු හාමිනේ... දැන් යංකෝ ගෙට.”

උදේ පාන්දර කෝපි ඉල්ලුවා........ දැන් අහනවා කවුද මැරුණේ කියලා. සුදු මැණිකෙව වෙදෙක්ටවත් පෙන්නන්න වෙයිද මන්දා........

*********

ටික කාලෙකින්සුදු මහත්තයා වලව්වට තවත් පුංචි දෝණි කෙනෙක් එක්ක ආවා. පුංචි මහත්තයාට හරිම සතුටුයි. එදා පුංචි මහත්තයාගේ මූණේ තිබුණු හිනාව සුදු  මැණිකෙට කවදාවත් අමතක වෙන් නෑ.

රෝස කැලෙන් පුංචි දුවෙක්... සුදු මැණිකෙට හිතුනා.

***********

“විමලා, රෝසි මැණිකේ කෝ?”

“මං දන්නෑ ඔව්වා...... හැමදාම එකම දේ අහන්නේ ඇයි මැණිකේ.......”

***********

අනුන්ගේ දරුවෝ ගැන මොකට හොයනවද මන්දා....... මේ මනුස්සයාගේ මුළු ජීවිතේම වලව්වට යට වුණා........තමුන්ගෙම දරුවෙක්........ කසාදයක්....... ඒ මුකුත් නෑ...............

වලව්වේ ඇත්තන්ට කරන්න බැරිවුණුඅනිමිස ලෝචන පූජාව,හවස්යාමේ නින්දට වැටුණු සුදු මැණිකේ දිහා බලාගෙන විමලාවතී පැවැත්තුවා. ඒ පිං බලෙන් නිවන් දකින්න බැරි වුනත් අඩුමතරමේ හිතට සැනසීමක්වත් ලැබෙනවා කියලා ඈ දැනං උන්නා.

දවල් දවස තිස්සෙම දරුවෝ ගැන කියවන සුදු මැණිකේ රෑ තිස්සේම නින්දක් නෑ. හවස් ජාමෙ නම් හොඳට නිදා ගන්නවා... ඒ මදැයි. හීනෙනුත් රෝසි මැණිකෙයි පුංචි මහත්තයයි පේනවා ඇති. ඒකයි ඇහැරෙන්නේ නැත්තේ.......

හීන් හිනාවක් විමලාවතීගේ මූණේ ඇඳුනා.

ගොම්මන් වැටෙන වෙලාවේ වලව්ව පැත්තට සේන්දු වුණු වෑන් රථයක් සුදු මැණිකෙව කලබල කළා.

“මොකක්ද විමලෝ අර මේ පැත්තට එනවා පේන්නේ..?”

“අනේ මන්ද මැණිකේ, වෑන්නෙකක්ද කොහේදෝ.....ඒත් කවුද මේ හවස් ජාමේ......”

වෑන් එක මිදුලේ අඹ ගහ යට නවත්තද්දිම වගේ එළිය ආවේ හුරුබුහුටි කොලු පැංචෙක්. පුංචි දරුවෝ දෙතුන්දෙනා එක්කම වැඩිහිටි ඈයෝ හතර දෙනෙකුත් වාහනෙන් බිමට බැස්සා. හුරුපුරුදු මූණක් හොයමින් විමලාවතී ලත වෙද්දී සුදු මැණිකෙගේ ඇස් වලින් කඳුළු බිංදු දෙකක් එළියට පැන්නා.

“සුදු අම්මේ......”

“අනේ මගේ පුංචි මහත්තයා...... රෝසි මැණිකේ.......”

කිරි අම්මාවරු දනට වඩිනවා

කිරි සුවඳයි මුළු ගම්මානේ

අම්මා ඇයි ඒ දනට නොයන්නේ

නොඅසන් පුතණුවනේ

මා සිත රිදෙන නිසා....

නෙත නිදි වරමින් කැත කුණු අතගා

මම නුඹ හැදුවෙමි දුක් විඳලා

එනමුදු කුසයේ හොවමින් බිහිකර

ඇඟ ලේ කිරිකර නැත පොවලා

කිරි අම්මාවරු දනට වඩිනවා....

නුඹගෙන් දරු සුරතල් බැලුවා මිස

මව් පදවිය නැත මා පතලා

මතු භවයේ මා දනට වඩින්නම්

නුඹ බිහිකර කිරි මවවීලා....

කිරි අම්මාවරු දනට වඩිනවා....

ප.ලි. - කාලෙකට පස්සේ මේ සින්දුව අහද්දී හිතය නැගුණු අදහසක් තමයි මේ අකුරු කලේ. ඇත්තටම මේ වගේ ජීවිත මේ ලංකාවේ ඇති කියලා මට හිතෙනවා.......